مقدمه

یعقوب لیث رویگرزاده نام آور سیستانی است که در نیمه دوم قرن 2 و اوایل قرن 3 هجری که در نواحی مختلف ایران اندیشه استقلال طلبی دیده می‌شد، به سرهنگی دسته بزرگی از آن‌ها رسید. به زودی از عیاران این حوزه کاروانی را به سرهنگی دسته بزرگی از آن‌ها جمع کرد.

مرد،طنابی دورسر بچه گنجشک بسته بود و باتمامِ نیرو از دو طرف می‌کشیدش و گنجشک در تقلا میان مرگ و زندگی دست و پا میزد.چشمان کوچکش از حدقه در آمده وسیاهی درشتش میان پر کشیدن و تسلیم شدن دو دو میزد و در نهایت سرش آویزان شد و...

رضا براهنی، نویسنده، منتقد و نظریه پرداز ایرانی در سال ۱۳۱۴ در تبریز متولد شد و در هشتاد و شش سالگی در کانادا فوت کرد. براهنی هفت رمان، پانزده دفتر شعر و بیش از ده کتاب نقد و نظریه ادبی نوشته است. اولین کتابی که از براهنی خواندم آواز کشتگان بود. یادم هست چه طور حین خواندن رمان مجذوب زبان خاص براهنی و نثر متفاوتش شده بودم که نوعی کارگاه آموزشی است برای افرادی که شروع به نوشتن کرده‌اند. هر چند صفحه کلمه برداری و از برخی صفحات هم رونویسی می‌کردم.

سراغ کسی را می‌گیری که مدتیست از او خبری نداری. خودت هم نمیدانی اسم این حس چیست که موذیانه در وجودت سرک می‌کشد جوری که همیشه باید نگران کسی یا چیزی باشی. وسواس فکری، دلواپسی و یا کنجکاوی؟ شاید هم هیچ کدام. در هر صورت و در حال حاضر همسایه‌ی طبقه سوم چند روزی‌است که پیدایش نیست. هنوز مطمئن نیستی که شاید واقعاً نباشد.

درباره کتاب: رمان بهشت خیالی 330 صفحه دارد که با راوی اول شخص مفرد نوشته شده و در سال 1397 توسط انتشارات برکه خورشید به چاپ رسیده است. داستان این رمان بر اساس ماجرای واقعی نوشته شده است

سفر ماجراجویانه در جنوب ایران

یه روز که داشتم برنامۀ سفر به آژانس آلمانیم رو می‌نوشتم و تو گوگل‌مپ برای مسیر شهرها جست‌و جو می‌کردم؛ این برنامه، اونقدر جذبم کرد که تصمیم گرفتم حتماً خودم این مسیر رو برم؛ یه مسیر متفاوت و ماجراجویانه که خودم نوشته بودمش.

مسعود از خودش می پرسید که آیا آمدنش به آن مکان دور اُفتاده، تنها، در آن موقع شب، کار درستی است یا نه. ولی در هر حال همیشه دلش می خواست که یکبار هم که شده آنجا را قبل از بازگشتش به تهران نیمه شب، زیر نور کامل ماه ببیند.

غروب است. ابرهای سُرخ مثلِ لخته‌های خون بر جناقِ آسمان چسبیده‌‌اند و رنگِ نارنجیِ چرک‌مُرده‌‌ای از دورشان به پیراهنِ طوسیِ آسمان می‌تراود. دلم غصه دارد. هنوز پاهایم می‌لرزند. مثلِ همان لحظه که از پله‌های سنگیِ بیمارستان تلوتلوخوران بالا دویدم.

به قول استیون کینگ یکی از اولین فاکتورهای رمان خواندنی جمله شروع کننده رمان است. به این جمله توجه کنید: با تابش نور خورشید روی صورتش و صدای آرام جاری شدن آبی در نزدیکی‌ها، در حالیکه به پشت دراز کشیده بود، به هوش آمد.