به ساعت روی دیوار نگاه کردم ساعت ۶ بود .تو اتاقم نشسته بودم و محو خواندن کتاب «زیبا صدایم کن» شده بودم. مادرم صدایم کرد. آن‌قدر بَهر کتاب شده بودم که حتی صدای مادر را نشنیدم. دو خط دیگر هم خواندم که یکهو دیدم مادر به سمتم می‌آید. ترسیدم.

كنار كلاس زبانمان منتظر سرويس بوديم تا به خانه برويم. سرم را به سمت اسمان گرفتم و از سرماي آن لحظه لرزيدم. سرماي هوا توي وجودم رفت. هليا کوله‌پشتی‌اش را جابه‌جا می‌کرد و انگار نگران بود. كمي مِن‌مِن كرد و گفت:

از همون بچگی علاقه زیادی به نوشتن داشتم حالام که برنده مسابقه نویسنده گی کل  کشور شدم حال خاصی دارم  چون میخوان جایزه منو بدن.

- جناب آقای حمید احمدی لطفا بیاد روی سن تا جایزش رو بگیره.

در دهکده‌ای دوردست مردمانی زندگی می‌کردند که کشاورز بودند و دام‌های کمی داشتند. هر روز صبح به کارهای سخت کشاورزی مشغول می‌شدند. در این دهکده مدرسه‌ای وجود داشت که استاد توانمندی تمامی علوم و فنون را به آن‌ها آموزش می‌داد. تعلیمات مدرسه بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود.

روزی از روز ها مردی،

درشت اندام،ثروتمند و شکم پرستی با حالت ضعف به یکی از مطب خانه ها رفت.

به حکیم آن مطب خانه گفت: یا حکیم حالت ضعف دارم.

حکیم گفت: امروز صبح چه خوردی؟

مرد گفت: از خانه که راه افتادم در سر راه به یک طباخی بر خوردم و 10 کله خوردم تو 5 عدد حساب کن و 20 عدد پاچه خوردم تو10 تا حساب کن.

سپس راه افتادم و کمی بعد نانوایی را دیدم و 20 عدد نان خوردم تو 10 عدد حساب کن.و بعد هم چشمانم به انگور های درخشان مردی افتاد،30 خوشه خوردم تو15 خوشه حساب کن.

تشنه گردیدم و 4پارچ آب نوشیدم تو24 عدد حساب کن.

سپس حکیم گفت: بسیار خب، تو تا 10 سال دیگر خواهی مرد تو 5 سال حساب کن.4 سال دیگر هر دو چشمت کور خواهد شد تو 2 سال حساب کن. یک سال دیگر هر دو پایت قطع خواهد شد تو 6 ماه حساب کن.

تا 4 سال دیگر تمام ثروتت خرج شکم پرستی ات می شود تو 2 سال حساب کن.