بی‌طرفی در معرض بحران

هستی شناسی رمان

زمان، تنها زندانی است که انسان و معنا در آن زندانی‌اند. هایدگر زمان را تنها معمای هستی می‌داند و سعی می‌کند با فهم خود از هستی وجودی انسان که- تعبیری از من وجودی و فردی انسان است و آن را «دازاین» می‌نامد به تبیین زمان بپرازد. چگونه ممکن است که هستی نامحدود درعنصری زمانی و به ظاهر نامحدود، محدود شود؟ اگر هستی به‌مثابه یک کل محاط بر همه‌چیز حتی زمان است، پس هستی معنایافته در متن داخلی زمان را چگونه باید تبیین کرد؟

پس انسان اسیر و زندانی زمان است و همراه او معنایافتگی انسانی هم در محاصره زندان زمان ایجاد شده و در اطراف او انباشت می‌شود. انسان و معنا! انسان با زندان زمان معنا می‌شود و به تعبیری معنا در اسارات و عسرت انسان به‌وجود می‌آید.

تیغی بر گلوی گوسفندهای رضایی

مشخصات کتاب: آواز گوسفندها (مجموعه داستان) / نویسنده: مهدی رضایی / نشر نیماژ/ چاپ اول، 1394 / تیراژ: 1100 نسخه / تعداد صفحات: 80 ص

این مجموعه داستان شامل 9 داستان کوتاه است با نام‌های: انگار یه چیزی کمه، مرد اسکلتی، نفهمیدم چی شد، نیت کن آزاد کن، اسب شماره 9، شرم، آواز گوسفندها، جوش چرکی، اصن یه وضعی بود.

«همه ی کلمات در ونک پیاده می شوند»مجموعه شعرنسبتا کوتاه،که توسط انتشارات کاکتوس تهران با مشخصات ظاهری صد ودوازده صحفه وبا قیمت پنج هزار تومان دربهارنودوچهارمنتشر وروانه بازار کتاب شده است.این مجموعه شعر، حاصلکنکاش، تفکر وانتخاب وچینش شاعرانه ی ، شاعراست .شعرهای که زبان به عنوان مهمترین مولفه ی آن ،نقش کلیدی دارند.هر شاعری دارای دامنه واژگا نی متفاوتی است.که بوسیله آن دست به ساخت یک اثر هنری می زند.سریا داودی هم از این قائله جدا نیست.

صبح روز پنجشنبه، پنجم آذر ماه سال یکهزار و سیصد و نود و چهار، کتابفروشی آینده و مجلۀ بخارا میزبان پژوهشگری از جامعه شناسان ایران بود. در ابتدا علی دهباشی ضمن خوشامدگویی به میهمان جلسه، دربارۀ سوابق پژوهشی و کتب منتشر شده توسط محسن ثلاثی گفت:

"محسن ثلاثی مترجم آثار جامعه شناسی و انسان شناسی و استاد بازنشستۀ گروه انسان شناسی دانشگاه تهران است که برای ترجمۀ کتاب «فراسوی چپ و راست» اثر آنتونی گیدنز برندۀ جایزۀ کتاب سال شده است. از دیگر آثار او می توان به:

«سلام! صبح زیبای بهاری‌تون به‌خیر! حال‌تون چه‌طوره؟ شنوندگان گرامی! بهتره چشمامونو با مهر و صفا باز کنیم و یه‌کم به دوروبرمون نگاه کنیم، که چه روز خوبیه! پر از نشاط و شادی! بهتره به هم سلام کنیم. سلام!... حالا می‌ریم میون مردم خوب شهرمون و با اونا از موضوع برنامه‌ی امروزمون حرف می‌زنیم... خب، اول ببینیم نظر این آقای بیست و چار پنج‌ساله که به ویترین مغازه‌های بسته‌ی خیابون نیگا می‌کنه، چیه... سلام! حال شما چه‌طوره؟ می‌شه بگین چی‌کاره‌ین؟»