صبح روز پنجشنبه دهم دی ماه سال یکهزار و سیصد و نود و چهار، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار در چهل و یکمین نشست کتابفروشی آینده با همراهی مجلۀ بخارا میزبان دکتر «حسن عشایری» عصب شناس و پژوهشگر رشتۀ علوم اعصاب (نورو ساینس) بود.

دکتر حسن عشایری متولد سوم فروردین سال 1320 شهر تبریز است. وی دکتری در رشتۀ مغز و اعصاب ، از دانشگاه علوم پزشکی ایران – دانشکدۀ علوم و توانبخشی دارد. حسن عشایری تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان «رشدیه» تبریز شروع کرد. با پایان این دوره به دبیرستان فردوسی رفت و تا کلاس یازدهم را آنجا گذراند و دیپلم خود را از دبیرستان شمارۀ یک «هدف» تهران گرفت. سپس برای ادامۀ تحصیل به آلمان غربی مهاجرت کرد و به مدت بیست سال به تحصیل دررشتۀ علوم مغز و اعصاب (نورولوژی) پرداخت و در بخش روانپزشکی موفق به اخذ درجۀ دکتری گردید. از سوابق او می توان به:

ادبیات شرق باستان

کهن‌ترین ادبیات جهان را به مردمی نسبت می‌دهند که در نواحی بارور کرانه‌های نیل و دجله و فرات ساکن بودند. مصری‌ها، آشوری‌ها، بابلی‌ها و ایرانی‌ها، همه در ادبیات زمان‌های قدیم سهمی ارزنده دارند.

ادبیات مصری

این تمدن که به باور عده‌ای کهن‌ترین تمدن جهان است، 5000 سال پیش از میلاد در مرحله‌ای پیشرفته قرار داشت. از یافته‌های باستان‌شناسی چنین بر‌می‌آید که مصریان کهن، معماری، مجسمه سازی، نقاشی، ریاضیات، مذهب، حکومت و هنر نویسندگی را به مرتبه‌ای از پیشرفت رسانده بودند. بیشتر آثار مصری از بین رفته اما چند نمونه‌ی با ارزش از آن‌ها در مقابر، اهرام، ستون‌ها و پاپیروس نوشته‌ها به جای مانده است. مصریان باستان آثار ادبی خود را با بهره‌گیری از سه خط هیروگلیف، هیراتیک و دموتی حفظ کرده‌اند. آثار ادبی به جای مانده از مصریان را می‌توان به پنج گروه مستقل تقسیم کرد:

پدرم عادت عجیب و غریبی دارد. عاشق این است که تک و تنها در تاریکی بنشیند. گاهی وقت‌ها خیلی دیروقت می‌آیم خانه. خانه تاریک است. بی‌سر و صدا وارد می‌شوم چون نمی‌خواهم خواب مادرم را بر هم بزنم. خوابش سبک است. پاورچین پاورچین به اتاقم می‌روم و در تاریکی، لباس‌هایم را در می‌آورم. می‌روم به آشپزخانه آب بخورم. از پاهای برهنه‌ام صدایی در نمی‌آید. قدم به اتاق می‌گذارم و چیزی نمانده که بیافتم روی پدرم. در آشپزخانه روی صندلی نشسته، پیژامه پوشیده و پیپ می‌کشد. می‌گویم: «سلام بابا.» «سلام پسر.» «چرا نمیری بخوابی بابا؟» می‌گوید: «می‌رم.»اما سر جایش می‌ماند. مطمئنم ساعت‌ها بعد از اینکه خوابم ببرد، او هنوز همانجا نشسته و پیپ می‌کشد. خیلی وقت‌ها در اتاقم مطالعه می‌کنم. می‌شنوم که مادرم دارد خانه را برای شب آماده می‌کند.

چرایی این متن:

«نخست درک گفتار نویسنده و سپس درک ذهنیت او به ما کمک می‌کند، متن را درک نماییم» شاید پس از خواندن این جمله از منتقد آلمانی، ماخر بود که دست به جستجو و تحقیق پیرامون نوشته‌های ساسان ناطق زدم. این نوشته، ماحصل نگاهی گذراست به کارهایی که از وی خوانده‌ام.

«جیمزتربر» طنزنویس و هنرمند موفق آمریکایی است. بسیاری از آثارش هجوآمیز است. آدم‌های سرگشته آثار او با دلتنگی درجهانی توضیح ناپذیرگام برمی‌دارند، آدم‌هایی که به گونه‌ای خنده آوربا جهان خود درجدالند. دراین آثار تشتت، حماقت و احساس پوچی که، تمدن به انسان‌ها می‌بخشد، دیده می‌شود.