1.سهیل بیرقی را نمی شناسم و زیاد از بیوگرافی ش نمی دانم .لازم هم نیست .فیلم من را که ببینی همین بس که با فیلمسازی توانا و خوش فکر مواجهی
2.من کار عجیبی است.کاری خطرناک .کاری که بایک اختلال و یک مفهوم روان شناسی در گیر می شود و به خوبیراز پس آن بر میاید.
3.در سال های اخیر بعد از پرویز که نمونه ای تصویری_سینمایی از یک فرد روان پریش بود ، من تجربه موفق دیگری است در به. تصویر کشبدن یک زن با اختلال خود شیفته و شخصیت نمایشی
مولوی عقیده داشت همه چیز روان است و در یک رودخانه دوبار نمی‌توان پانهاد، چرا که همه چیز پیوسته درگذرو در حرکت است و هیچ چیز ثابت نیست. او در مثنوی به این نکته اشاره کرد که حرکت و تحول در ذات و تمام اجزای هستی وجود دارد و مولانا هم هرگز دوبار به یک رودخانه وارد نشده است. فکرت هر روز را دیگر اثر/ شادی هر روز از نوعی دگر
روزی که تو رفتی من در این شهر نبودم. صبح یک روز بارانی از هتل بیرون آمدم و به سرعت خودم را به قطار رساندم. هنوز روی صندلی جا‌به‌جا نشده بودم که تلفن همراهم زنگ زد، دوستی از ایران بود. از آن سوی خط فقط هق‌هق گریه‌اش را شنیدم.
- چی شده؟
- عمران رفت.
آیدا مجیدآبادی، آیدای شاعر را چگونه می‌بیند؟
نمی‌دانم. رابطه‌ی عجیب غریبی با هم داریم. گاهی یکی می‌شویم و گاهی هم دیگر را نمی‌شناسیم. اما همیشه آیدای شاعر بر من چیره است. همیشه کار دستم می‌دهد. نمی‌گذارد در جاهایی که باید مثل دیگران باشم، باشم. همیشه دوست دارد به همه چیز متفاوت و به دور از قضاوت‌های کلیشه‌ای نگاه کند و کشف کند. کشف‌هایی که خیلی وقت‌ها اجازه نمی‌دهد من از بعضی چیزهای معمولی لذت ببرم. گاهی از دستش خسته می‌شوم واقعاً و حسودی می‌کنم که آدم‌ها به خاطر او من را دوست دارند. اما فکر می‌کنم کار از کار گذشته و من مغلوب این (آبراکساس) شده‌ام.
احمدرضا احمدی نامدارترین شاعر شعر موج نو و از پرکارترین شاعران این دیار است که در سال چهل و یک با انتشار "طرح" نگاه‌ها را به این جریان جلب کرد. شعر او در دهه چهل جوانه زد، و در دهه‌ی پنجاه به رشد خود ادامه داد (طرح 1341، روزنامه شیشه ای 1343، وقت خوب مصائب 1347، من فقط سپیدی اسب را گریستم 1350، روی زمین هستیم 1352) و در دهه‌ی شصت نیز کارش را پی گرفت (ما روی زمین هستیم 1352، نثرهای یومیه 1359، هزار پله به دریا مانده‌است 1364، قافیه در باد گم می‌شود 1369) هم چنین در دهه‌های هفتاد، هشتاد، و دهه‌ی کنونی با دفترهای سالخوردگی و دفترهای واپسین و دیگر کتاب‌هایش حیات شعری‌اش را ادامه داد؛
عصر دوشنبه، دولزدهم بهمن ماه سال یکهزار و سیصد و نود و چهار، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار به همراه گنجینۀ پژوهشی ایرج افشار، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی ، بنیاد ملت و مجلۀ بخارا، در دویست و بیست و هشتمین نشست از مجموعه شب های بخارا، میزبان شب « محمد جعفر محجوب» پژوهشگر فرهنگ و زبان ادبیات فارسی بود.
در ابتدا علی دهباشی ضمن خوشامدگویی به میهمانان حاضر در جلسه بخشی از سخنان دکتر محجوب را قرائت کرد:
کمک نیاز دارید؟
چت از طریق واتساپ
