تبر دستِ کیست؟
داستان «آبجی خانم» صادق هدایت، از حقیقت تلخی حکایت می‌کند که با گذشت حدود 90 سال هنوز در جامعه دیده می‌شود. این که زنان خود را با معیارهای مردانه می‌سنجند، عمق نفوذ تفکر مردسالار را در جامعه نشان می‌دهد. که حتی در کشورهای توسعه یافته نیز دیده می‌شود که جراحی زیبایی و پروتز سینه بارزترین نمونه‌ی آن است.
به نظرم اول بار از طیبه گوهری بود که شنیدم. به نظرم گفت که فلان داستان از فلانی که در فلان شماره‌ی عصر پنجشنبه چاپ شده. پرسیدم: عصر پنجشنبه کدام مجله است؟
مدتی متعجب نگاهم کرد. بعد گفت: خوب تقصیری هم ندارید؟ شما جوان هستید و تازه وارد این حیطه شده‌اید. عصر پنجشنبه ماهنامه‌ی ادبی ای بوده که آن را شهریار مندنی‌پور درمی آورده. دبیر بخش داستانش هم محمد کشاورز بوده.
در قسمت گذشته مروری داشتیم بر دو رمان امیر ارسلان و سیاحتنامه‌ی ابراهیم بیک. در این بخش می‌پردازیم به بررسی دو اثر دیگر از از آثار داستانی مشروطه: کتاب احمد و حاجی بابای اصفهانی.
به گفته‌ای، کتاب احمد همان اثری است که زین‌العابدین مراغه‌ای در گذر از استانبول از میزبانش به امانت می‌گیرد و برای خلق سیاحتنامه‌ی ابراهیم‌بیک، از آن به عنوان یک ماخذ سیاسی-علمی-عقیدتی استفاده می‌کند. ماخذی که نماد روزگار مشروطیت ایران است:
پژوهشگرانی که دهکده‌ی پر ملال امین فقیری را در ابعاد گوناگون٬ بررسی کرده‌اند٬ با توجه به مسائل اجتماعی سال‌های پس از «اصلاحات ارضی» یعنی سال «۴۴» یک نویسنده را دیده‌اند که در لباس سپاه دانش به روستا رفته است و علی رغم نویستدگان رمانتیکی که صلاح بازگشت به روستا را سر داده‌اند حرف‌های دیگری زده است.
این پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که در دهکده‌ی پر ملال٬ نوعی «دقت جامعه شناختی» و «تازگی و روشنی» و «دلتنگی شاعرانه بازتاب» یافته است.
آنهایی‌ها: منطق سنت در برابر مظاهر مدرنیته
آه با شین، دومین رمان تاریخی محمد کاظم مزینانی از بعضی جهات به اثر اول او شباهت دارد و از بسیاری جهات با آن متفاوت است. شاه بی‌شین، اولین رمان تاریخی نویسنده، روایتی بود از زندگی محمدرضاشاه و همسرش فرح دیبا با راوی دوم شخص مخاطب که در کنار بدیع بودن انتخاب زاویه دید، امکان بیشترین همزاد‌پنداری خواننده با راوی را فراهم می‌کرد. استناد تاریخی این رمان به اندازه‌ای بود که پیدا کردن جمله‌ای خلاف آنچه در یکی از خاطرات خاندان پهلوی و وابستگانشان باشد، تقریباً نا‌ممکن می‌نمود.
انسان‌هایی همزاد اودیسه
سخن گفتن در مورد داستان‌های ذهنی دشوار است. داستان‌هایی که نه با موضوعی بیرونی و ابژکتیو که با موضوعی درونی و سوبژکتیو سر و کار دارد. رویابینی، افسردگی، حسد، نفرت، هذیان گویی، توهم، شک و ترید، جریان سیال ذهن و بالاخره حس نوستالژی از آن دست موضوع‌هایی‌اند که در درون آدمی اتفاق میوفتند و نویسنده برای خلق آن لازم است یا تجربه‌شان کرده باشد یا از تجربه دیگران سود بجوید و یا هر دو.
کمک نیاز دارید؟
چت از طریق واتساپ
