عصر چهارشنبه بیست و سوم تیرماه سال یکهزار و سیصد و نود و پنج ، مجله بخارا دویست و پنجاهمین شب از مجموعه شب های بخارا را به استاد علی اکبر شکارچی ، نوازنده برجسته کمانچه اختصاص داد . این شب به یادماندنی با سخنرانی حسین علیزاده آغاز و با اجرای قطعاتی از موسیقی لری و شاهنامه خوانی توسط علی اکبر شکارچی و آساره شکارچی پایان یافت .

لمس ترس در دفترچه‌ای ممنوع

مشخصات: دفترچه ممنوع- نویسنده: آلبادسس پدس – ترجمه: بهمن فرزانه – انتشارات بدیهه.

خلاصه رمان: «والریا» زنی است در آستانه‌ی چهل و دو سالگی. وی پس از 22 سال زندگی مشترک، دفترچه‌ی یادداشت روزانه‌ای می‌خرد و می‌اندیشد که باید آن را از شوهر و بچه‌هایش پنهان کند! کشمکش روحی وی برای پنهان نمودن دفترچه از یک سو و اظهار عشق رئیس اداره از سوی دیگر، تمامی افکار او را به خود مشغول می‌سازد، اما این تمام ماجرا نیست.

ادبیات غرب در سده‌های میانه

ادبیات سلتی

سلت‌ها یا کلت‌ها شاخه‌ای از اقوام هند و اروپای بودند که تا حدود سده‌ی هفتم قبل از میلاد در اروپای غربی ساکن می‌شوند و تا پیش از سال‌های ۴۰۰ تا ۲۰۰ ق. م. ایرلند، انگلستان و بخش اعظمی‌از فرانسه و اسپانیا و نیز بخش عمده‌ای از اروپای مرکزی، در امتداد سواحل دریای سیاه، از شرق تا غرب را اشغال می‌کنند. فرهنگ سلت‌ها تا پیش از مسیحیت فرهنگِ اقوام وحشی بود. مردان اسیر را می‌کشتند، زنان را به اسیری می‌بردند و از نمایش سرهای بریده‌ی اسیران لذت می‌بردند. آنان خدایان بسیاری را که نشانه‌ی نیروهای اصلی طبیعت بودند، پرستش می‌کردند و به جادو و خرافات و تناسخ ارواح اعتقاد داشتند. سلت‌ها بعد از هر پیروزی جشن‌های بزرگی برگزار می‌کردند. این ضیافت چندین روز طول می‌کشید. شعرا و نوازندگان با داستان پیروزی‌ها و شجاعت‌های قهرمانان قبیله، مردم در حال تفریح را سرگرم می‌کردند.

نام رمان: دام‌گستران یا انتقام‌خواهان مزدک

نویسنده: میرزا عبدالحسین صنعتی زاده (1352-1275 ه.ش)، سال خلق اثر: 1299

ابتدا لازم به ذکر است که آثار صنعتی‌زاده، در زمینه‌ی تاریخ ادبیات قدری با ابهام رو به رو است. فریدون آدمیت با استنداد به برخی شواهد تاریخی، دامگستران و مانی نقاش را منسوب به صنعتی زاده می‌داند. وی با اشاره به اینکه پدر میرزا عبدالحسین، منشی میرزا آقاخان کرمانی در استانبول بوده و پس از قتل میرزا آقاخان و هنگام بازگشت به تهران مقداری از نوشته‌های وی را با خود به تهران می‌آورد، و نیز با توجه به سن کم عبدالحسین در زمان تالیف کتاب بر این عقیده است که صنعتی زاده هم یا بخشی از کتاب میرزا آقاخان را اقتباس کرده است. با وجود تمام این توضیحات ماخالسکی (شرق شناس لهستانی)، صنعتی‌زاده را "پدر رمان تاریخی ایران" نام نهاده و ذوق و قریحه و قدرت توصیف وی را برتر از سایر نویسندگان آن دوران می‌داند. همچنین از آثار او به عنوان تالیفاتی مناسب دوران بحرانیِ آغاز قرن بیستم یاد می‌کند.

«آسو» داستان جوانی از سرزمین‌های ماد با اندیشه‌های مزدایی است که به قصد تحصیل علم و دانش از شهر و دیارش کامبادان جدا شده و دست تقدیر او را به سرزمینهای عیلام می‌کشاند، اما به ناگاه موجی ملایم او را از مسیر تکراری زندگی هر روزه‌اش خارج می‌سازد تا عشقی در قلبش شعله‌ور شود، غافل از آن که آخرین پادشاه آشور، آشوربانیپال هراس انگیز اما اهل دانش که نخستین کتابخانه بزرگ آن دوران را درکاخ خود شهر «نینوا» برپا کرده، همراه با سپاه مرگش تمدنی کهن را به زیر سم اسبانش به تلی خاک تبدیل می‌کند.داستان را می‌توان به سه بخش تقسیم کرد. بخش اول قصه دلدادگی عاشقان شهر شوش به همراه جنگی که انتهایش نابودی تمدنی بزرگ است و بخش دوم شامل سرگشتگی، بردگی و فغان برای مردمان دربند به همراه زوزه‌ی مستی غرور شمشیر بدستان فاتح و بخش سوم حکایت جنگی دیگر برای آزادی مردمانی گرفتار در ظلم. بخش اول داستان دوستی‌ها و عشق‌های آتشین انسانهایی را روایت می‌کند که بر دوش خود تاریخ خونبار سرزمینی به خاک کشیده شده را حمل می‌کند. سرزمینی که قدمتش در کتیبه‌های گلی به جا مانده به هزاران سال می‌رسد. روایت عشق و جنگی که گاهی ضربآهنگی تند و گاهی کند به همراه دارد. قصه عشق مردانی که برای نجات معشوق تا پای مرگ می‌روند