رمان‌هایی بر پایه موضوع روانشناسی رمان‌هایی هستند با فلسفه‌ای خاص که عمق روح و روان بشر را نشانه گرفته‌اند. پس از مطالعه این گونه رمان‌ها دریچه‌ای رو به خواننده گشوده می‌شود که او را به درکی دیگر از خود و هستی و آفرینشش می‌رساند. می‌توان داستایوسفکی را در طرح‌واره روانشناسی جزو اولین نویسندگان این رشته نامید. زیرا او بود که به عمیق‌ترین وسوسه‌های ذهنی انسانی پرداخت می‌کرد. نویسندگان معاصر نیز کم نیستند که این رویکرد را بسیار موفقیت آمیز بررسی کرده‌اند. یکی از نمونه‌های موفق خالق اینگونه آثار دکتر آروین د. یالوم می‌باشد.

پیروز در نقد یک دوران اما ناکام در طراحی پیامی نو

به عنوان طرفدار پروپاقرص «جانگوی آزاد شده» و خالق‌اش و همچنین سینمای خالق‌اش، باید اذعان کنم که نگاه تارانتینو به مسألهٔ برده‌داری را به ویژه در نخستین قیاس با «دوازده سال بردگی»، فاقد هرگونه جدیت و به غایت شوخ طبعانه و به دور از جنبه‌های رئالیستی یافتم. اصولاً میل جناب تارانتینو اینچنین است که تمام روسیاهان تاریخ را به نحوی تمسخرآمیز تحقیر نموده و از صفحهٔ روزگار به بیرون پرتاب نماید و حال تحقق این مهم، چه در قالب خنگ جلوه دادن گوبلز و کشتن حقیرانهٔ او و هیتلر باشد و چه در قالب شات گان به دست گرفتن سیاهپوستان و کشتن بی رحمانه و تحقیرآمیز رئیس سفیدپوست‌شان، چندان برای تارانتینو تفاوتی ندارد.

صبح روز پنجشنبه، چهارم آذرماه سال یکهزار و سیصد و نود و پنج، هفتادمین نشست در کتابفروشی آینده با همراهی بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار و مجلۀ بخارا به دیدار و گفتگو با «ویکتور دانیل و گلنار تاجدار» اختصاص داشت. این جلسه به مناسبت رونمایی از کتاب «حافظ و شعر گدار» و معرفی و گزارش روند گردآوری آن با حضور مؤلفانش برگزار شد.در ابتدا علی دهباشی ضمن خوشامدگویی به میهمانان حاضر در این نشست و اشاره به عدم حضور تعدادی از دوست‎داران به دلیل بارش برف نابهنگام روز پنجشنبه در این مجلس، دربارۀ کتاب فوق چنین گفت:

"آقای دانیل و خانم تاجدار در پژوهش خود از اولین آرامگاه حافظ، یعنی از 63 سال بعد از وفات او، که توسط بابر (نوۀ شاهرخ و نبیرۀ تیمور لنگ) ساخته شد کار خود را آغاز کردند تا به آخرین تلاش برای ساختن مقبرۀ او در سال 1315 با طراحی آندره گدار معمار فرانسوی سیدند. در این جلسه به شرح بیشتر این پروژه خواهیم پرداخت."

جک هرشمن شاعر ّپر آوازهٔ آمریکا هنگامیکه نوزده سال بیشتر نداشت دو داستان کوتاهش را برای ارنست همینگوی می‌فرستد و از او می‌خواهد که در مورد آن داستان نظر بدهد. در زیر ترحمهٔ جواب ارنست همینگوی را به جک هرشمن نوزده ساله می‌خوانید. متاسفانه جک 83 ساله کپی داستان و نامه‌ای را که برای همینگوی فرستاده ندارد.

گرگ سینما

مگر می‌توان ظهور فیلمساز بزرگی همچون اسکورسیزی در دههٔ 70 میلادی را چیزی به جز نعمت برای سینمای آمریکا و یا حتی سینمای جهان قلمداد کرد؟! «خیابان‌های پایین شهر» و «راننده تاکسی» او،آیینه‌های تمام نمای جامعهٔ آمریکا در دههٔ مذکور بودند و نیویورک مرموز و مملو از ناهنجاری، بزهکاری، فساد و خون را مبرهن‌تر از هر اثر دیگری در سینمای آمریکا مصور کرده و جامعه شناسی دقیق اسکورسیزی را بیش از پیش نمایان می‌کردند. از آن هنگام تا به امروز، اسکورسیزی همواره مماس با جامعهٔ خود حرکت کرده و روز به روز بر وجه مسئولانهٔ آثار خود، چه در قبال مخاطب و چه در قبال جامعه افزوده