زیر پوش رکابی سفید رنگی به تن داشت و پیژامه‌ی راه راه آبی به پا. آرام و بی حرکت دست‌های چروک و لک‌دارش را روی زانوانش گذاشته بود و به پاهایش که تنها دم‌پایی‌های آبی رنگی آن‌ها را پوشانده بودند، زل زده بود. چند تار موی سفید رنگی که در قسمت کچلی سرش قرار داشت با باد کولر به رقص در آمده بودند.
آقای رییس!ابو جاسم آخرین کسی بودکه به خواستگاری من‌آمد. یک روز صبح مثل هرروز که قرآن می خواند، قرآن را باز کرد وتصمیم خودش راگرفت. به خاطر حرف مردم این کاررا کرد.خواست به مردم بگویدکه من سرخور نیستم.
شوهرش تا از مغازه رسید، به زنش گفت، "حمید خان گفته حاضر بشید با ما می‌آیید شمال" زن هر چه فکر منفی از شوهرش در ذهن داشت، فراموش نکرد بلکه، همه را جمع و جور کرد و گذاشت گوشه ی پنهان ذهنش. یک دفعه چنان برگشت و از گردن شوهرش آویزان شد شوهرش فکر کرد کودک درونش بیرون زده و زود فرو خواهد نشست.
روی تخت می‌نشیند. دسته گل رزش را گوشه‌ای پرت می‌کند. به تصویرخود در آینه خیره می‌شود. اتفاقات مانند فیلمی از جلو چشم‌هایش می‌گذرند. با قدم‌های لرزان وارد جنگل می‌شوند. دختر دستش را بین دو سینه‌اش می‌گذارد و چند نفس عمیق می‌کشد.
پری دختر شادی بود. چون هم‌زمان در چند خانواده سرپرستی می‌شد. چند پدر و مادر و تعداد زیادی خواهر و برادر داشت.البته خانوادهٔ اصلی او که در جامعه به عنوان خانوادهٔ رسمی و واقعی‌اش شناخته می‌شد، شامل یک پدر، یک مادر و یک فرزند دختر بود. خانوادهٔ خوبی بودند. مادر پری، پرستار بود و پدرش هم معمولا سر کار بود. برای همین پری یا مهدکودک بود یا در خانهٔ اقوام به خوش‌گذرانی و کسب تجربه و هیولا سازی مشغول بود.
کمک نیاز دارید؟
چت از طریق واتساپ
