درآمدی به مبانی نویسندگی و شعر

مقدمه:

وقتی یک جامعهٔ با فرهنگ و متمدن را می‌خواهند از لحاظ فرهنگ و دانش فرهنگی مورد وارسی قرار دهند آنچه که فی ا لبداهه به ذهن خطور می‌کند واژه‌هایی چون شاعر، نویسنده، شعر و نویسندگی درآن جامعه است. بنابراین اگر چه دکترین زبان و ادبیات فارسی مبانی و مفاهیم فراوانی را به صورت کتاب در زمینهٔ شعر و نویسندگی قلمی نموده‌اند و این آثار به عنوان معیارهایی اساسی در بستر دانشگاه‌ها و پایگاه‌های فرهنگی و علمی توسط اساتید دانشگاه‌ها تدریس می‌شوند اما بازخوانی و باز آفرینی دو پارامتر بنیادی در حوزهٔ فرهنگ و دانش به شمار می‌روند که به نوبهٔ خود دارای مؤلفه‌های جدیدتری برای دانشجویان و جوانان محسوب می‌شوند.

مشخصات: هیچ یک از آنها باز نمی‌گردد/ نویسنده: آلبادسس پدس / ترجمه: بهمن فرزانه

این رمان، قصهٔ چند دختر جوان است که با دل کندن از جامعهٔ زادگاهی خود برای درس خواندن گرد هم آمده‌اند. دخترانی با هزاران امید و آرزو، با علایق و سلایق گوناگون و در نهایت دخترانی چشم و گوش بسته که به دامن جامعه‌ای بزرگ و بی‌رحم پرتاب شده‌اند. به ظاهر، قرار است ماجرای آنها را بخوانیم اما چنان بیم و تشویش عاقبت آنها با ما همراه می‌شود که خود و آنها را در کنار هم می‌بینیم و غصه‌هایشان را اندوه خویش می‌پنداریم. قدرت قلم و توانایی نوشتاری آلبادسس پدس بار دیگر خواننده را از حالت یک مشاهده‌گر و تماشاچی صرف، به انسانی تبدیل می‌کند که تلاش دارد وارد دنیای داستان شود و دستی برای کمک به سوی دختران دراز کند.

زباندان، زبان شناس، فرهنگنویس چند زبانی و چهره ی سرشناس صنعت برق

قيمت تو در آن قدر علم است

كه تن خود بدان بيارايي

خلق در قيمتت بيفزايند   

چون تو در علم خود بيفزايي  

ادبیات غرب در سده‌های میانه

ادبیات فرانسه (قسمت اول)

کهن‌ترین ساکنان شناخته شدهٔ سرزمین فرانسه، قوم گل، شاخه‌ای از نژاد سلتی هستند. از گل‌ها تا پیش از پیروزی رومی‌ها که در فاصلهٔ سال‌های 154 تا 50 ق.م صورت می‌گیرد، اطلاع چندانی در دست نیست. با استیلای رومیان تمدن مختلط رومی و گل در هم می‌آمیزد. زبان فرانسه، مستقیماً از زبان لاتینی که در عهد رومیان در سرزمین گل زبان رسمی مدارس، حکومت و کلیسا بود، مشتق شده است. این زبان لاتینی کلاسیک است که سیسرون و سزار آثار خود را به آن نوشته‌اند. در میان اقشار پایین جامعه کم‌کم لاتینی پست رایج می‌شود که زبانی بریده‌تر، بی‌پرواتر و از نظر دستوری پر اشتباه بوده است. تا سدهٔ پنجم میلادی تغییرات زیادی در این زبان پدید می‌آید. ویرانی مدارس و نظام حکومتی به دست بربرها در رواج این زبان در توده‌های مردم تأثیر بسیار می‌گذارد و آن را به صورت زبان ملی در می‌آورد.

پس از تألیف رمان تهران مخوف، زن به عنوان موجودی اجتماعی، به ادبیات راه یافت و شخصیت اصلی رمان‌های اجتماعی را به خود اختصاص داد. از سویی زن از رویای شعر کلاسیک به واقعیت رمان سقوط می‌کند و از سوی دیگر ادبیات به جای یک زنِ نوعی و کلی، به بررسی جایگاه زن در واقعیت می‌پردازد و در پی شناخت اوست. نویسندگان این دوره، زن را به چشم یک قربانی اجتماعی می‌بینند و به سنت‌های غیر انسانیِ جامعه اعتراض می‌کنند. تصویر زن به عنوان قربانی اجتماعی آن قدر درونی می‌شود که حتی نخستین نویسنده‌های زن نیز در داستان‌های خود آن را تکرار می‌کنند.