یوجنیو مونتال یکی از برجسته‌ترین شاعران  ایتالیایی در دوران فاشیسم ایتالیا «به پاس اشعار متفاوت او همراه با حساسیت هنرمندانه فوق العادۀ او، که تفسیر جدیدی از ارزش انسانی را از دیدگاه متفاوت او به زندگی ارائه می‌دهد که خالی از توهم است» جایزه نوبل ادبیات را در سال ۱۹۷۵ دریافت نمود.

هرچه بیشتر در هستیِ درونی‌ام به تأمل و تعمّق می‌پردازم بیشتر به این واقعیّت پی می‌بَرَم که تاکنون فرصت‌های بسیاری را برای رشد درونی‌ام از دست داده‌ام، به خصوص هنگامی که به این حقیقت رسیدم که انسان زمانی که همۀ سعی خود را در جهتِ «بسط و گسترشِ آگاهیِ عمیقِ خود»، به کار می‌بَرَد درمی‌یابد که با شناخت و پرورشِ «خلاقیتِ درونی» قادر به ایجاد چه امکانات و چه فرصت‌هایی جهت رشد و اعتلای درونیِ خود و حتا دیگران خواهد بود،

در انتظار امید

با شنیدن صدای زنگ در و همزمان کلون آهنی در به سرعت دویدم. آیفون سر راهم بود اما چون قد من به آن نمی‌رسید؛ باید می‌رفتم تا حیاط و در را باز می‌کردم. خواهرم ظرف می‌شست و انگار صدا را دیر شنید. تا من دویدم؛ صدا زد: «وایستا، از همین جا باز می‌کردم.» اما من رفته بودم.

بلاهای طبیعی که بخشی از رخدادهای ناخوش و منحوس زندگی هستند؛ وقتی مانند آفت به زندگی می‌زنند همیشه آن‌که باید تدبیر کند در تدبیر خود لَنگ می‌ماند. بلاهای طبیعی که فقط زمین‌لرزه، سونامی، ریزش‌کوه، شکافتن‌زمین و گرفتگی‌ماه و خورشید نیست.