داستانک «میم»

درست وقتی توی واگن مردانه تنها دختری هستی که ایستاده­ای، حس نمایش بی­کلام را جلوی آن همه سکویِ پُر داری. می­دانی دارند به تو زل می­زنند و جای اشتباهی­ات را تذکر می­دهند. اما تو به هیچ تماشاگری زل نمی­زنی تا دیر رسیدنت به قطار و عجله برای جا نماندن را بهانه نکنی.

جواب سلام داده نداده درآمد که «عجایب صنعتی دیدم در این دشت»
— بله؟
معلومم نشد در جواب حیرت مخاطبش که من باشم یا تالی منطقی ادامه صحبتش بود که...

چتر توی دست هام بود... زیر چتر هوای بی هوایی خوبی شده بود، حداقلش دیگر صدای داد و فریاد و نصیحت این و آن نمی آمد، باران تند می زد لبه کفش های کتانی م خیس شد...مثل تنش که از شدت همه دردهای آوار شده گر گرفته بود...

می‌گفت: "خواب دیده سامسا شده."

می­گفت: " عجیبه که می­دونستم دارم خواب می­بینم و عجیب­تر که هر چی زور می­زدم بیدار نمی­شدم."

زن در سالن نشسته بود. هوا گرم بود و پنكه سقفي با نرمي بالاي سرش چرخ مي زد. از آنجايي كه نشسته بود مي توانست نوك پاهاي شوهرش را در جورابهاي نخي با خطوط آبي  وخاكستري رنگش ببيند.