درباره‌ی کارگردان

مجید مجیدی:متولد سال 1338 در طالش است و فعالیت‌های هنری خود را ابتدا با بازی در تئاتر آغاز کرد و سپس در سال‌های دهه‌ی 60 و 70 بازیگری در سینما را تجربه کرد. با این حال مجیدی در سال‌های بعد تصمیم گرفت بازی در مقابل دوربین را کنار گذاشته و به کارگردانی روی بیاورد. وی اولین سینماگر ایرانی بود که یکی از فیلم‌هایش به نام «بچه‌هایآسمان» توانسته بود به میان 5 فیلم نهایی جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی راه پیدا کند. از جمله مشهورترین ساخته‌های مجید مجیدی تا پیش از این فیلم، «بچه‌های آسمان»، «رنگ خدا»، «باران» و «آواز گنجشک‌ها» بوده است.

پژوهشی مختصر در ادبیات کشورهای آلمانی زبان و وضعیت آن در ایران

ادبیات آلمانی در ایران وضع غریبی دارد. با آن که از آغاز نهضتِ عظیمِ ترجمه در ایران، مترجمان بسیار بزرگی نیز در این زبان پدید آمده‌اند و نام‌های سرشناسی چون آقای سید محمد علی جمالزاده، آقای مجتبا بزرگ علوی، آقای دکتر حسن نکو روح، آقای فرامرز بهزاد، آقای علی اصغر حداد، آقای نادر گلستانی داریانی، آقای محمود حدادی، آقای دکتر حسین نوروزی، آقای شریف لنکرانی، آقای خشایار قائم مقامی، آقای محمد ظروفی، آقای خسرو ناقد، آقای حسین پنبه چی، آقای کیکاووس جهانداری،

مقایسه آثار گلستان با همینگوی؛ تأثیر‌پذیری نویسندگان از یکدیگر

در حوزه‌ی ادبیات به ویژه رمان و داستان کوتاه که نسبت به سایر گونه‌های ادبی؛ جدید محسوب می‌شوند چون وارد کننده بوده‌ایم، نه صادرکننده. آثار نویسندگان ما با آثار نویسندگان خارجی شباهت دارند. گاه این شباهت بسیار نزدیک و چشم‌گیر و گاه کم و مختصر هستند. چون این شباهت کپی‌برداری نیست و به طور طبیعی رخ داده است. می‌توان به عنوان الگو‌برداری یا تأثیر‌پذیری از آن‌ها نام برد. به همین سبب تمایل شخصی نویسندگان ایرانی به بزرگان ادبیات دنیا که از راه ترجمه صورت گرفته است امری است اجتناب ناپذیر.

"برای بالا بردن کیفیت کار یک داستان‌نویس، باید اثرش نقد شود"  ناهید گرامیان

کارگاه نقد داستان "هم نگر" ساری به سرپرستی حسین اعتمادزاده، داستان کوتاه "نامرئی" از حسن قربانی را مورد نقد و بررسی قرار داد. نخست، حسین اعتمادزاده در رابطه با نقد داستان گفت: در داستان نویسی با تفاوت دیدگاه و تفاوت نگاه مواجه‌ایم. در کار نقد هم هچنین با تفاوت سلیقه روبه روایم. یک نقاد، ادبیات قرن بیستم را دوست دارد، پس دلیل نمی‌شود که بگوید ادبیات مدرن ضعیف است. این بستگی به نگاه نقاد دارد که کدام را بپسندد. اثر جایگاه خودش را دارد. در واقع برای بالا بردن کیفیت کار یک داستان‌نویس، باید حتماً اثرش نقد شود. در نقد حسن‌ها را هم باید گفت. و ضعف اثر هم باید مشخص کرد که نویسنده در آثار بعدی‌اش آن را لحاظ کند و تکرار نشود.

صبح روز پنجشنبه، هفدهم دی ماه سال یکهزار و سیصد و نود و چهار، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار در چهل و دومین نشست از مجالس کتابفروشی آینده با همراهی مجلۀ بخارا، میزبان جمشید مشایخی بازیگر تئاتر و سینما و تلویزیون بود.

جمشید مشایخی متولد سال 1313 ه.ش در تهران است. وی دارای نشان درجۀ یک هنری است. در سال 1336 به استخدام ادارۀ هنرهای دراماتیک در آمد و به عنوان بازیگر کار خود را در برنامۀ نمایشی کانال سوم غیر دولتی آغاز کرد و با ایفای نفش در فیلم کوتاه «جلد مار» به کارگردانی هژیر داریوش به همراهی فخری خوروش جلوی دوربین رفت. بازی جمشید مشایخی در نقش های مختلف از جمله نقش های تاریخی همچون «شازده احتجاب»، «کمال الملک» و رضا تفنگچی خوشنویس در سریال «هزاردستان» می باشد. او در سال 1363 بابت بازی در دو فیلم «گل های داوودی» و «کمال الملک» برندۀ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنوارۀ فجر شد. از نمایش های مهم او بازی در نقش بزرگ آقا در نمایش «میراث» بهرام بیضایی در تالار 25 شهریور در آذرماه 1346 بوده است.