• در جستجوی همسفر

قطار با سرعت به راهش ادامه می­داد. زن صندلی روبرو با مردی که کنارش نشسته بود، حرف می­زد. سرش را روی شانه­اش گذاشت و به خواب رفت. یک ساعت بعد، وقتی سرعت قطار کند شد، مرد سر او را از شانه­اش بلند کرد و بوسه خداحافظی زد و ایستاد: «من مسافر، تو هم مسافر، خدا می­دونه کی دوباره همدیگرو ببینیم.»

لئونورا کَرینگتن (نقاش و نویسندۀ سوررئالیست انگلیسی)

یک روز غروب، درحال عبور از خیابانی کم‌عرض یک طالبی دزدیدم. میوه فروش، که پسِ سبزیجات و پشتِ میوه‌هایش خُف کرده‌بود، چنگ انداخت و بازویم را گرفت.

عصرگاه بود. توده‌های ابر یکهو در آسمان پدیدار شده بودند. دختر جوان، توی اتاق کسالت‌بار و نیمه‌تاریک، روی خرت‌و‌پرت‌های کنار پنجره نشست. اندکی بی‌قرار بود. پنداری در انتظارِ رویداد از پیش‌تعیین‌شده‌ای، مثلاََ یک ملاقات، غروب آفتاب یا فرمانی باشد.

برای آدم‌های معمولی مثل من و جان، خیلی بعیده که مقبره‌ی اجدادیمان را برای تابستان آماده کنیم.

یک عمارت از دوران استعماری، یک ملک به ارث رسیده که من به آن می‌گویم خانه‌ی روح‌زده و بی‌سکنه و خوب یک جورهایی هم رسیدن به اوج یک خوشبختی عاشقانه است، ولی می‌دانید که نباید از سرنوشت زیاده خواهی کنی!!!!