- تکون نخور آروم بگیر الان دیگه تمومه اگه حرکت کنی مجبور میشم مثل دفعه قبل بگم بیان ببندنت به تختا آفرین پسر خوب آها ... تموم شد تموم.

وبعد همه چیز در سیاهی فرو رفت سایلنت تقریبا بیهوش روی تخت افتاده بود . سایلنت اسمی بود که پرسنل بیمارستان برایش گذاشته بودند .

صدای اذان مغرب و عشا که از گلدسته های مسجد محله به گوش رسید، رمضانعلی که روی یکی از صندلی های سالن انتظار حمام خودش همراه با شاگردش حجت و پادوی شانزده ساله اش، مَمَلی نشسته بود، محکم به پیشانی اش زد.

فکر می‌کنم هشت ‌پا بود یا شایدم بیشتر، دقیقاً به ارتفاع پل بزرگراه یا کمی با غش در احتساب، دردی که از مهره‌ی سوم گردنم تا چهار وجب زیر دنبالچه‌ام تیر کشید، پرت شدم.

آن شب قرار بود برای اولین بار دزدی کنم؛ سوسن گفته بود ساعت ده، می­ آید دنبالم. من وسوسن از کودکی با هم بچه محل بودیم.اما سوسن کجا و من کجا!

مردی زحمت کش و شریف بود با موهایی سفید و محاسنی بلند. چهره ای جدی داشت اما مهربان بود‌ و کم صحبت. اسمش ژان پیونه بود و در یکی از محلات فقیرنشین پاریس در خانه ای کوچک زندگی می کرد.