زنبورها دسته‌دسته هجوم می‌آوردند و نگران بودم بالاخره مهدی را بزنند. ازآن‌گذشته، بوی ترشیدگی انگورها هم کم‌کم به مشام می‌رسید و مرتب چند حبه‌ای به زمین می‌افتاد و حیاط را کثیف می‌کرد. هر روز باید جارو می‌کردم و می‌شستم. شاید بیست سی کیلویی انگور داده بود.
از پله‌های نمور زیرزمین پایین می‌رفت.
گچ‌های کناره‌ی دیوار پوست پوست شده و خورده هایش قسمت‌هایی از زمین را سفید کرده بود.
وانت سه چرخه جلو درِ خانه ایستاده بود، فکر کردم که اینجا چکار می‌کنه؟! کاکا بهرامم همراه با راننده وانت از خانه بیرون آمدند گفتم: «چه خبر شده؟»
هنوز یک فلکه ی دیگر مانده بود تا به درمانگاه برسد،به عبارتی هنوز پنج دقیقه فرصت داشت تا گفتگوی درونی اش را ادامه داده و به نتیجه ای قطعی برسد.سعی می کرد تا خشم و کینه ای که او را تا مرز دیوانگی کشانده است،روی صورتش نمود خارجی پیدا نکرده توجه کسی را جلب نکند.
عروس و داماد در کنارهم، در ابتدای پل معلق، ایستاده بودند. عروس دامن لباس سفیدش را مرتب می‌کرد. دوطرف توری را که صورت شادابش را می پوشاند، کمی پایین تر می‌کشید و از زیر آن، اینطرف و آنطرف را می پائید. انگار دنبال چیزی می گشت. نگرانی و تشویش، صورت درخشانش را مواج کرده بود. چشمانش به دنبال چیزی مبهم دو دو می‌کرد.
کمک نیاز دارید؟
چت از طریق واتساپ
دیگر هیچ کس در آینه نیست.
