اگر سگ را با جارو برانند، دزد از کار در می‌آید. بچّه را نباید با جارو کتک زد، دزد می‌شود. اگر بچّه را با جارو برقی هم بزنی دزد می‌شود که البته دستگاه هم خراب می‌شود. اگر جارو زیاد به پشت کسی بزنند آن شخص دزد می‌شود. یعنی در هر حال رابطه بین جارو ودزدی مستقیم است.

 دربارۀ زندگی‌نامۀ میلان کوندرا نویسندۀ متولد چکسلواکی که از سال 1975 تابعیت فرانسه را داشت، به همین گفتۀ او بسنده می‌کنم: "رمان‌نویس خانه و زندگی‌اش را ویران می‌کند تا با سنگ‌های آن خانۀ رمان خود را بنویسد."

آنگونه که از تاریخ بر می‌آید، انسان در گذر از وضعیت موجود با اتصال به امری والا یا حتی بدون آن، در جنبشی از سر رنج‌هایی انسانی، تن به گذر از مرزهای سبعیت داده تا با فرض گذر از درد و تأویل مرگ، از گذار قربانی گری در تدوین سلسله جنبان رستگاری با وهم دستیابی به تعالی، انسان را به آرامشی که غایت خواهشمندی هرکسی است و خوشبختی نامیده می‌شود، برساند. «باتای» در مقالۀ قربانی گری بدین مقوله اشاره کرده است که باستانیان فکر می‌کردند که جهان الاهی را می‌توان با پرداخت قربانی یا هدایا راضی کرد.

صبح روزیکشنبه‌ای بانویی به کلیسا می رود ومتوجه می‌شود که در ردیف نیمکت‌های کلیسا، مرگ بغل دستش نشسته است.

هیجان زده ذوق می‌کند ای وای مرگ! سلام. ببخشید ندیدمتان! مرگ لبخندی می زند ومی‌گوید سلام برشما. دخترخانم! امروزبرای چی دعا می‌کنیم؟

پس از شکست خوردن هفت سردار از تبسیان و کشته شدنِ اتئوکلس[1]، پادشاهی تبس به کرئون[2]، داییِ اویدیپوس[3]، واگذار شد. کرئون که از پیروزی بدست آمده سخت مغرور شده بود، دستور داد کشته شدگان سپاه خودی را با ارج بسیار به درون شهر ببرند