شعر سپيد«نادر خوشخواه»

چاپ ایمیل تاریخ انتشار:

آسمان یازدهم

 

                             خواب نقاش و

                                      دیوار شدن ِ

                                                پنجره­ها

                             در خیابانی که

                                             تبر خورده

                                                         درخت­هایش را

 

                             کفن می­شوم

                                         بهمن و سوز سرمای­اش را

                                                                      از آسمان یازده­هُم

                             تا بریده شود

                                       پای قندیل­های وحشی

                                                                     از سرزمین ِ

                                                      پرنده­هایِ

شانه به سر


   نجوا

 

               پیچیده در مه

                           بی‌شکل

                           با امواج صدا

               می‌­نوازد لبی

                             نی لبکی

                 می­‌رقصد

                         نرم و آرام

                                   بی‌رنگ

                                             مه‌پیچکی

                 بی‌­تکلیف

                       بی­‌جامه    

                                   تا

                              خوانده شود

                               به شکلی دوباره

                                             نقش گیرد

                                               رنگی دوباره

                                            

                 در دایره­‌ای بی‌­نهایت بسته

                                                چرخش ِ چند باره­اش را

 

شانه سپید

 رفته‌­ای از آینه‌­ام

آینه‌­ام می­‌نویسدآفتاب

در افقی دور

که بودی با من

یکدل و یک صدا

تا جنون شقایق­‌ها و

رویش بنفشه­‌ها

 

آینه خزان کردم

شانه     سپید

فصل فصل

در کوچ ِ

کولی­‌ها

 


دیدگاه‌ها   

#1 ریتا 1392-01-30 15:25
نادر گرامیم !
آسمان یازدهم .
ویژگی ها :
** عدم اتناب . ** عدم اشکالات وزنی . ** رعایت کردن زیباشناسی .
** به کاربردن تشبیه هات خوب . ** استفاده از پارادوکس یک مورد .
تمامی موراد ذکر شده در دو سروده ی دیگر(نجوا، شانه سپید) به خوبی مشهود است .
سروده دو سطحی است .
سطح اول :
رئال، بر پایه ی قواعد شعر سپید .
سطح دوم :
درون مایه یا بافت شعر سیاسی است با توجه به اشاراتی مانند : (تبر، درخت ها، دیوار، پنجره، بهمن، بریده ... ) حاکی از جامعه ایی است که شاعر در آن زندگی می کند و با یک تشبیه عالی ( تبرخورده درخت هایش)کشته شدن افراد جامعه را نشان می دهد و او آرزو دارد در آسمان یازدهم پای ظالمان جامعه که همان ( قندیل های وحشی) از سرزمین اش بریده شود .
هزارستاره تقدیم دستان هنرمندتان .
سپاسگزارم از این که برای مخاطبین خود احترام قائلید و از کلمات دم دستی و شعاری پرهیز و با رعایت کردن اصول حوصله ی مخاطب را دوصد چندان می کنید .
روز پُر هدایایی داشته باشید از حضورتان مفتخر شدم .

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

جلسات ادبی تفریحی

jalasat adabi tafrihi

اطلاعات بیشتر

مراسم روز جهانی داستان با حضور استاد شفیعی کدکنی، استاد باطنی و استاد جمال میرصادقی
جلسات ادبی تفریحی کانون فرهنگی چوک
روز جهانی داستان و تقدیر از قبادآذرآیین سال 1394
روز جهانی داستان و تقدیر از فریبا وفی سال 1395
یازدهمین جشن سال چوک و تقدیر از علی دهباشی شهریور 1395

جلسات کارگاهی آزاد

jalasat kargahi azad

اطلاعات بیشتر

تماس با ما    09352156692