درود بر شما.
اگه قبول کنیم کلمه تنها یک داله در زنجیره دال ها و به تنهایی معنی نمی ده، پس به اولین چیزی که می رسیم یک عبارته. مثلا درد کشیدن یا سطر را کشیدن. خب این یک عبارت خیلی کوتاهه و اگه ما به عبارات و جملات بزرگتر فکر کنیم دوایر و حلقه های معنایی خیلی بیشتری با رگه های ارتباطی متعدد می تونیم داشته باشیم. از همین جاس که ما به شعریت می رسیم.ولی اگه توی دم دستی ترین و جزیی ترین ارتباط اون هم توی یک یا دوعبارت درجا بزنیم عوض شعر به یک پازل سطحی و فلت می رسیم. چیزی که توی سطور اول شعر اول اتفاق افتاده.ما می تونیم در بستر زبان به مفهومی مثل کشیدن خیلی عمیق تر و بسیط تر بپردازیم. می تونیم خیابان توی کار رو هم بکشیم!همین طور باد رو.
اسلش توی شعر سپید برای عمل تقطیع یا خوانش های محتمل دیگر یا تغییر لحن و صدا معمولا به کار می ره که هیچکدوم توی شعر اول دیده نمی شه!
شعر دوم البته چیز خاصی نداشت. عذر می خوام که رک می گم.
ممنونم از شم و احترمتون به ادبیات.

درود شعر کوتاهت زیبا بود در مورد اولی جای بحث هست ولی...