شعر اول : چوپان1

بیشتر که این ملودی

هی / هی

چوپانی بر گردنه های جاگیر ِ عقد

که سگ بنشاند و

هی / هی

فقط میان ِ عداوت ِ سنگ با سنگ های دیگر

جگر بند ِ این شجاعت را عقاب بخورد و

این شجاعت دیگر به درد نمی خورد

برادر / در / رو

جگرت را می خورد سگ

بعد از این که عقاب سیر شد

و البته انواعی از سوسک نژادشان را در جگر ِ تو گسترش داده اند

بیشتر خُماآآآآآآآآآآآآآر

و مَی خوردن ِ آن سوسک ها

از خون ِ توست که نازک بدنی یاد گرفته

در رقص

کشته یار شدند دهان ها

تا نام ها را از دهان هاشان بربایند

بیشتر دوام ِ جگر بسته گی

دارد

که زهوار ِ عشق مدت هاست در رفته و هی تعارف می کنی به دلت

که زنده بماند

اما مردی دیگر

در گوشه ای با کلمه ی گلوله ایستاده

و یک هفتیر ِ کهنه و کار آمد

دلت که می آید

به دستش می دهد و عکس را نشانش می دهد

و سر به زیر

لبخندش را در صدای شلیک ِ تو به عشق

قایم می کند

---

شعردوم : سوریه

شب بیشتر فاصله ی مه را با مصداق به رخ کشید

 دوربین کنار ِ انجماد ِ نگاهی یخ بست

 بعد از گردنه کلاغی شوخ

 با اضطرابی تاریخی

 چشم های منتظری را در باد خورد

 من خودم شنیدم

 امروز ساعت ِ چهار و دوازده دقیقه ی عصر

یک تانک از روی موهبت ِ مهربانی ی مادر رد شد

 یک سرباز

 در حالی که دسته گلی مشکوک را روی قبر برادرش می گذاشت

 با لبخندی ناشیانه چاشنی را ترکاند

 و شهر شاهد ِ عروج ِ کبوتر ها بود

 بر بام ها ی سیمانی ی ابر

 شهر ، زیر بارش ِ تکه های نامرتب ِ سوراخ

 گسترده می شد به طرف ِ عمق

 بوی شغال

 روی جنازه ی یک دست که بطری ی شرابش شکسته و ریخته روی حواشی

 می شاشید

 خود ِ شعال

 از انفجار ی بوسه ای آشفته

 در نقطه ی سِفر ِ آفرینش ِ ترکیدن

 ترکیده بود

 حس این که طبیعت در آغاز کلاغی بود

 که از سنگ برای کشتن ِ برادر ِ خوب استفاده کرد

 در واقع حس ِ این که طبیعت در آغاز کلاغی بود

 حتا پیش از آن که رادیو اختراع شود

خبر ِ این که برادر ِ بد خواهرش را به قصد ِ کُشت بوسیده

 در موقعیت ِ ادوار ِ مبهم ِ تاریخ

 پخش کرد

 خبر ِ این که چرخ های تانک

 حتا پیش از اختراع ِ رادیو

 کلاغ را خوردند

 و ریل ِ نقاله

 قبر ِ برادر ِ خوب را پنهان کرد

خبر خودش به تنهایی

 طبیعت به تنهایی

 کلاغ به تنهایی

 پشت سیم خار دار های موازی و مفلوک

 دست های خونیشان را در خار فرو می کنند

 خبر خودش به تنهایی

 برای این که دریابیم زندگی چه قدر موقعیت خود را حفظ کرده

 مهم بود

 طبیعت به تنهایی

 کلاغ به تنهایی

 حتا سنگی که کلاغ به برادر ِ بد داد ، به تنهایی اهمیتی نداشت