وقت تنگ است بیا تا عشق را باور کنیم

گون­ه ای خشک بی­ مهری خود را تر کنیم

چون کبوتر بر فراز گنبد نیلوفری

صادقانه عشق را تقدیم هر اختر کنیم

باید اینجا بعد یک عمری که دل قحطی گرفت

آیه­ های مهربانی را کمی از بر کنیم

ما که پروایی نداریم از نگاه شمع­ ها

لاجرم باید که چون گل چند روزی سر کنیم