نشستي با نويسنده جنوبي حميدرضا اكبري شروه
حميد رضا اكبري شروه براي كساني كه با ادبيات داستاني اينترنتي سروكار دارند نام آشنايي است. داستان ها و مقالات او درسايت ها و وبلاگ هاي بسياري به نمايش درمي آيد. برگزيده چند جايزه ادبي از جمله جايزه شعر چيستا و برگزيده همايش ادبيات داستاني خوزستان و برگزيده جشنواره پايتخت پنجره ها بوده است. ومدت هاست كه همكاري خود را علاوه برسايت ها و انجمن هاي ديگر با انجمن داستاني چوك نيزادامه مي دهد. و اين گپ و گفتي دوستانه است با اين نويسنده جنوبي.
شما در دو حوزه داستان و نقد داستان قلم مي زنيد كدام یک را بیشتر دوست دارید ؟
مثل این است که به من بگویید نگارت را بیشتر دوست داری یا بهارت را؟ آخر مگر می شود برای نوشتن مرز ویا علاقه مشخص کرد ! درضمن من کار های پژوهشی نیزدارم که کتاب شده اند .شعر هم می گویم . همه حوزه های نوشتاری را دوست دارم .
آیا به غیر از مجموعه داستان معاش مجموعه دیگری چاپ کرده اید ؟
من به جزء مجموعه داستان معاش دو مجموعه دیگر در حوزه داستان آماده چاپ دارم که نامشان بماند تا بعد ..... البته بعد از انتخاب ناشر .
مخاطبان شما بیشتر چه قشری هستند ؟
من برای تمام مردم دنیا می نویسم .برای آنکه بتواند کار های من را بخواند .نویسنده باید
تازه وجهانی بنویسد .نویسنده باید مخاطب خودش را جذب کند .
نمود فضاي جنگ درآثار شما ازكجا سرچشمه مي گيرد؟
خوب من جنگ را دیده ام با تمام زوایایش .دست خودم نیز نمی باشد به ناگاه می سرد در کارهایم .ذهنم نا خداگاه به سمتش می رود وآنطوری می شود که شما می بینید .
شما را بیشتر در جرگه نویسندگان بومی نویس می شناسند چرا ؟
بومی نویسی تعریفی دارد حالا اگر که من از زبان جنوبی ام استفاده می کنم ویا از کاربرد واژگان جنوبی ، این به آن معنا نیست که دیگران نفهمند که من چی می خواسته ام بگویم .این یک اصل در ذات نویسندگی من است که عیب نیست.
فرم در داستان جنوب چه شکلی به خودش گرفته است ؟
در جنوب فرم نیز بومی است انتخاب واژگان طوری شکل می گیرد که به سمت جغرافیای خواص خودش در حرکت است . در سرزمین من بعد از نویسندگانی چون احمد محمود وچوبک و... نویسندگانی دارند می نویسند که اگر بومی نویسی نکنند اما در فضای بومی جنوب سیر می کنند .فرم فضا را می سازد وهوا اینجا شرجی است .
آثار امروز جوانان را چگونه می بینید ؟
کار های خوبی را من می بینم در برخی از سایت ها از دوستان جوان چاپ می شود حالا من نام نمی برم که کسانی ازمن ناراحت شوند .در ساخت وفرم، من کار های خوبی دیده ام وهم چنین کارها ومجموعه های ضعیفی نیز وجود دارند .
آیا الزامی می باشد که نویسنده ، منتقد نیز باشد ؟
نه خیر من با این حرف مخالفم ولی اگر باشد مگر چه اشکالی دارد .کار خود نویسنده دشوار می شود چون دیگران از وی توقع بیشتری دارند .
آیا اعتقادی به ساده نویسی در داستان دارید ؟
تا ببینم چه تعریفی شما از ساده نویسی دارید .ساده نویسی در نثر خوب است اما در بیان تکنیک های داستانی جای حرف دارد . فرم داستان وزاویه های داستانی باید با نگاهی فنی واثر گذار تفکر برانگیز نوشته شود .خواننده را تنبل کردن کار درستی نیست .کار باید در پسش تفکر وتعلیق نهفته باشد .
آقای شروه با كدام سایت هاي معتبر ادبی همکاری دارید ؟
گاهی وقت ها برای سایت مرور از آثار دوستان می فرستم ومدیر سایت هم به ما لطف دارد وبه نوبت درج می کند . البته خودم کارهایم را برای جا‌های دیگری مثل سایت جن وپری ،مد ومه ،کافه داستان و.....می فرستم .دوستان هم لطف دارند ومن از همه ممنونم.
نظرتان راجع به این همه جایزه ادبی چیست ؟
من بحث داوری دارم من چندی پیش مجموعه داستان یکی از داوران جشنوارهای ادبی را می خواندم ،اصلن چنگی به دل نمی زد ودر ساخت ،فرم وروایت بطورکلی عناصر داستانی افت داشت . حالا همین نویسنده زن در چند جایزه ادبی معتبر داور بوده است . من به صراحت می گویم ما در داوری ونحوه انتخاب دچار باند بازی هستیم . کتابی خواندم به نام« وحالا عصر است» ،مجموعه داستانی که جای تعمل وتفکر دارد ولی مورد بي‌مهری قرار گرفته است به دلیل گمنام بودن نویسنده ،آخر تا کی باید نون نام وروابط در روند ادبی معاصر ما جریان داشته باشدیا خیلی از کتابهای دیگر که به ذهن ندارم .این زشت نیست که تا کتابی چاپ شد برای اینکه روی زبانها بی افتد حتمن باید بزرگی در روزنامه ای یا سایتی بر آن چیزی بنویسد تا جایزه بگیرد و...... حالا هم خب پیرمرد هامان در جایزه های ادبی شرکت می کنند وبعد هم ناز می آیند که چنان وفلان و...........!
کمک نیاز دارید؟ 
چت از طریق واتساپ