مجموعه شعر –نوید شیراز/سریا داودی حموله -1392

من ما بودم با دو فاعل اضافه

شعر های این مجموعه در همان آغازین خوا نش ما را با علامت سوال روبرو می کند . چرا ؟؟

آیینه من می شود

من زن زیبایی

که در هیچ آیینه ای دیده نمی شود .

ودر جای جای مجموعه با این گونه بند ها و گاهن سوالات متعد دی روبرو می شویم . از این موضوع که در گذریم شعر های

این دفتر حموله بر محور چند مفهومی می چرخند هم از منظر ساخت معنایی ، ساخت محتوایی و قابلیت تاویل پذیری . که

برای در بهتر شعر ها بایستی این مفاهیم را در هم تفکیک کرد تاتوانسته باشیم ، شروع به درک و برداشت شعر ها بنماییم .

حموله خود بر اساس ناخودآگاه معنا می آفریند . فروید می گوید :شاعران نا خودآگاه را وارد شعر کردند .

من ما بودم

با

دو

فاعل

اضافی

گم شدم

تاببینم

کلمات

بیش از آدمی رنج می برند . ص-16

شاعر بر آن می شود تا خود باشد و بایک آهنگ گفتار روانی و شیوه ای بیانی ، شکل ارتباطی خودش را پی ریزی می نماید .

تا از کلمات اعتراف بگیرد

پشت هر فعلی

پنهان می شود

به در بر نخورد

همه چیز

به هیچ کس مربوط است ! ص-11

ساخت بینا متنی شعر ها از چند معنای واحد متغیر بر خوردار می باشد . و یک موقعیت موضوعی را در ذهن تداعی می نماید

که حالتی انتزاعی دارد و بر زبان مجموعه تاثیری تصویری دارد . هر چند که حموله زبان را نیز چون ساخت گرایان گوهر

شعر می داند و معتقد می باشد عناصر سازنده یک شعر در زبان نمود می یابند و در کلیت ، شعریت را تضمین می کند .

بدین خاطر وی حرکت زبانی اش را عمق داده و به عنوان یک ابزار پیشرونده جهت انتقال مفاهیم شعریش مورد استفاده قرار می دهد .

من اگر تو بودم

میان دو حرفمیم می نشستم

و تا قیامت خود را

به خواب ماه می زدم ! ص-9

شاعر من خواننده را از سطح لایه های زبانی به عمق می کشد تا ساخت زبانی را شکل دهد که تصویر گونه و حجمی باشد

زمین

از

اسب

پیاده

شد

با فعل هایی که جا گذاشت

عشق از تقویم رفت

همه چیز همان بود

که نبود . ص-74

شاعر ما را با تکنیک به فضای مورد نظرش می برد .فضایی نقاشی شده . همان گونه که در فرهنگ اصطلاحات ادبی هاری شار می خوانیم : فضا و رنگ با حالت مسلط مجموعه ای که از صحنه ، توصیف و گفتگو آفریده می شود سر و کار دارد .

و این در واقع همان مطلوب نظر حموله می باشد در حرکت انتزاعی ذهنیت شاعر انه اش . موضوع دیگر حس نوستالوژی زنانه ای می باشد که در این کتاب چشم انداز خوبی دارد .

من بعد از هر وعده دموکراسی

مسواک می زنم

زنان صلح را جادو می کنم و...... ص-26

یا:زن پیاده رویی خسته ست

نمی داند

روزی عشق تمام می شود و..... ص-35

یا:

زنی که نام کوچک عشق بود

انتهای باد را دوید

سرخی سیب که پرید و.... ص- 43

و از این د ست مضامین نوستالوژی زنانه در کتاب فراوان به چشم می آید که حسی روان شناسانه در پس خود دارند .

ویگوتسکی در جایی می گوید :

( مضمون مجموعه ای از رویداد های روان شناختی است که بوسیله کلمه در آگاهی ما بر انگیخته می شوند . مضمون یک کل

پویا و سیال است که چندین حوزه را در برمی گیرد که ثبات این حوزه ها متغیر می باشد .و معنی تنها یکی از حوزه های

مضمون و با ثبات ترین و دقیق ترین آنهاست . هر کلمه مضمون خود را از متنی که در ان پدیدار می شود کسب می کند . )

 

در پایان باید بگویم این مجموعه منشاء هستی نا خود آگاه یک شاعر است که بیان ساخت گرانه ای دارد در تولید سوالات

گوناگونی که ذهن خوانشگر را با خود درگیر می کند .

لطفا شاعر نشوید

ما به همین دو حرف خورشید زنده ایم . ص-20

 

حمید رضا اکبری (شروه ) -1392-تیر –بوشهر