یوسف علیخانی در گفت وگو با هنرآنلاین با اعلام این مطلب گفت: سرزمین ما به گونه ای نیست که در آن یک نویسنده خوش آتیه  رشد کند و همچون نویسندگان غربی به رفتار و شان نویسندگی توجه کند.

به گفته نویسنده کتاب"قدم بخیر مادربزرگ من بود"، بخشی از شخصیت و هویت یک نویسنده و شاعر را نوع برخورد او با انسان به معنای خاص و عام اش می سازد و متاسفانه نویسندگان ایرانی تاکنون نتوانسته اند تاکنون هویت واقعی یک نویسنده را کسب کنند.

علیخانی، گلایه‌های خود را این‌گونه ادامه داد و افزود: متاسفانه اگر در یک جمع دونفره، دو نویسنده را ببینید در ظاهر  به هم احترام می گذارند و حتی ممکت است به یکدیگر لقب استاد هم بدهند اما چند ثانیه بعد در غیاب دیگری چنان هویت و شخصیت یکدیگر را مخدوش می کنند که اگر کسی رفتار چند ثانیه قبل آنها را دیده باشد فکر می کنددچار توهم شده است.

مدیر نشر آموت افزود: تا زمانی که نویسنده‌های ما نتوانتد همدیگر را درک کنند و همزیستی سالمی با هم  داشته باشند و به داشته ها و آموخته های یکدیگر احترام بگذارند نمی توانند در سطح ملی و جهانی حرفی برای گفتن با هم داشته باشند.ما اول باید یاد بگیرم که به عنوان یک نویسنده چگونه رفتار کنیم و همچنین توانیم نظر و رای مخالف خود  را بشنویم و بپذیریم؛ بعد  بخواهیم درباره آثار داستانی هم حرف بزنیم و در سطح ملی و جهانی از ادبیات مان دفاع کنیم.

به گفته علیخانی در ایران همه نویسندگان خودشان را شایسته دریافت جایزه نوبل می دانند اما آثارشان در حد یک نویسنده دست چندمی هم نیست و تا زمانی که نویسنده های ما نتوانند در نگرش و رفتارشان تغییری به‌وجود بیاورند نمی تواند آثار درخشانی خلق کند و حتی نباید انتظار داشته باشی که مستحق یک جایزه درجه 100  در منطقه باشند چه برسد به این که در سطح جهانی حرفی برای گفتن داشته باشند.

لينك