در کتاب "بوف کور پشت گُلی "، داستان " بوف کور"، بر اساس برداشت مؤلف، صحنه بندی می‌شود. مؤلف، مانند سایه‌ای که "هدایت" توقع دارد، "هر چه را می‌نویسد، با اشتهای هر چه تمام‌تر ببلعد و

مانند سگ گرسنه‌ای بو بکشد و از دشواری درک "بوف کور" نومید نشود و نترسد و دوباره بیاید و دوباره جستجو کند، تا موفق شود گل‌تر و تازه را از روی خاشاک بیرون بکشد و از آزمایشِ در انداخته، موفق بیرون آید"، آن روی پشت گُلی "بوف کور" را، از دل و چشم بوف بیرون ‍می‌کشد. ایشان مانند مجنونی وسواسی و کج سلیقه، روی حقیقی "بوف کور" را پس از هفتاد سال، پیش چشم مخاطب قرار می‌دهد و به قولش بر پیش بینی "هدایت"، "می‌خواهد کسی کاغذ پاره‌های مرا بخواند، می‌خواهد هفتاد سال سیاه هم نخواند (ص 47، بوف کور، نشرهدایت،1383)"، صحه می‌گذارد. در دیگر کتاب،"رویای وهمی بوف کور، رؤیایی سه بعدی است (ناشر مؤلف، چاپ دوم 1393)"، تعبیر حقیقی-حرکتی خود را از روایت "بوف کور"، به جزییات به چاپ رسانده است. در کتاب صحنه‌های "بوف کور پشت گُلی"، همان تعبیر، قاب به قاب در سه قسمت می‌آید. اشراف واقع گرایانه وی به حدی است که حتی شب‌های قبل و حتی دوران کودکی "بوف" را، به تصویر می‌کشد و در قسمت صفر کتاب، بیان می‌دارد. ایشان، نه تنها درک حقیقی "بوف کور"، روایتی که مانند شعر فارسی تعبیر دوگانه حقیقی و غیر حقیقی دارد را دشوار می‌داند، همچنین به رشته تحریر در آوردن چنان اثری را تردستی می‌شمارد. بی دلیل این عبارت را "وهمی" انتخاب نمی‌کند تا حس و حال "هدایت" را هنگام نوشتن اثر بی نظیرش بیان بدارد "...اما همۀ این کارها برای این که کسی نبیند چه قدر فکر، چه قدر زحمت و تردستی لازم داشت!(ص 31، همان)". همچنین بی دلیل این عبارت را انتخاب نمی‌کند تا حس و حال خود را هنگام فهم روایت بیان بدارد، "من از ته دل خوشحال بودم (ص 37، همان)"، زیرا به خیالش، دشواری درک تعبیر حقیقی-حرکتی "بوف کور"، به حد دشواری درک فیلمی رمزآمیز، توسط نابینایی است. با این وجود اذغان می‌دارد، موفق شده است تا "همه آینها را بفهمد" و "بالاخره نقاشی خود را پهلوی نقاشی کوزه بگذارد (ص 43،19، همان)". او از مفهوم بیتی که "صادق هدایت" همواره نقل می‌کرده، نظری محتمل بر رفتن وی برداشت و بیان می‌دارد؛ "می‌رود تا رونق کارخانه(کارِبوف) کم نشود" تا پس از هفتاد سال روی حقیقی-حرکتی بوف، توسط خواننده آشکار شود، نه از زیر زبان کشیدن نویسنده اثر (هدایت) و دهان لقی دیگران.

کتاب صحنه‌های "بوف کور پشت گُلی"، برای علاقمندانِ مایل به نوشتن نمایشنامه یا فیلمنامه، از روی پشت گُلی رمان "بوف کور"، پیشنهاد می‌شود و هر گونه نقل قول با ذکر نام مؤلف، مجاز است. ■