نمایش «جزیره ابدی» روایت دو زندانی است که یکی از آنها عضو گروه‌های مسلحانه بوده و دیگری آپاراچی سینماست و قرار است نمایش آنتیگون را اجرا کنند که درگیر حوادثی می‌شوند.  

نویسنده این نمایش فرهاد مهرخیرانی، کارگردان عقیل بهرامی و بازیگران فرهاد مهرخیرانی، فرزانه زینتی وعقیل بهرامی هستند. طراحی صحنه و گرافیک را حافظ معینی بر عهده دارد. نور، حمیدرضا ونایی، عکس احسان رافتی، مدیر روابط عمومی فریبا جدیدی، هماهنگی شهر آشوب مفتاحی، مشاور رسانه‌ای سپیده اشرفی، صحنه وحید یکه زارع و رضا منصوری و منشی صحنه دره آخوندزاده است.

این نمایش هر شب به غیر از شنبه‌ها ساعت ۲۰ در سالن استاد فنی‌زاده مجموعه منشور هنر به آدرس خیابان انقلاب، خیابان نجات‌الهی(ویلا)، کوچه مراغه پلاک ۲ طبقه ۳ پذیرای علاقه‌مندان به هنرهای نمایشی است. فروش اینترنتی این نمایش با تخفیف ویژه در سایت www.tik8.com انجام می‌شود.

کارگردان نمایش "جزیره ابدی"

از جمله مشخصه های انسان در عصر جدید نوعی دو یا چندگانگی شخصیتی است.در واقع بهتر است اینگونه گفته شود که انسان در دوره جدید نقابی بر چهره دارد و غرق در شخصیت هایی غیر از خود واقعی اش شده است.

 مدرنیته دنیایی است که در آن حقایق رنگ باخته اند و جای خود را به تعدد و کثرت هایی غیرواقعی داده اند.

 هر یک از وقایعی که در طول شبانه روز بر ذهن انسان مدرن می کوبند افکار معقول او را مبدل به اوهام می کنند و گام به گام بر تشویش و درگیری اش می افزایند.

 غالبا انسان های مدرن در سخت ترین لحظات زندگی، زمانی که دیگر احساس می شود روزنه ی امیدی وجود ندارد و راه چاره ای برای رهایی نیست. نقاب از چهره برداشته و ماهیت اصلی خود را نمایان می کنند. حال اینکه این ماهیت زیباست، زشت است یا زشت و زیباست بستگی دارد به خیلی از عواملی که شخصیت آن فرد را ساخته است، در این میان می توان از تاریخ، جغرافیا، زبان، فرهنگ، خانواده و… نام برد. اما بی شک باید اقرار کرد که چیزی به نام شخصیت سیاه و یا شخصیت سفید مطلق وجود ندارد و نباید در پی چنین شخصیت مطلقی بود.

 بدترین و سیاه ترین انسان ها هم در لحظاتی حتی به قدر یک صدم ثانیه دچار عواطف انسانی می شوند و برعکس این اتفاق نیز ممکن است رخ دهد.

 می توان به هر یک از انسانها که مانند کارکترهایی هستند، طیفی از رنگ خاکستری داد. حال آنکه این خاکستری کی و کجا به سیاهی و یا به سفیدی متمایل می شود بستگی به شرایط محیطی داستان و درونیات کارکتر دارد.

 روایت جزیره ابدی در آمریکا سال 1979 آغاز می شود 4 سال پس از جنگ ویتنام در ابتدای جنگ سرد دوم جان باکا نقش اصلی و راویی نمایش، ضد قهرمانی است خشن وماجراجو که به شدت درون گرا و پنهان کار است انسانی که هیچوقت زندگی عادی نداشته و به قول خودش از بچگی دوست داشته است تا پلیس شود، نه برای اینکه به مردم کمک کند بلکه برای اینکه خیلی راحت تر کثافات رفتاری اش را بپوشاند. او با وینستن وینچنزو یک آپاراتچی سینما که نمی داند برای چه به زندان افتاده، در جزیره ابدی هم سلولی است. و نوعی تضاد از همین نقطه در این نمایش آغاز می شود. وینستن برای مقابله با وحشتی که از زندگی دارد به حرافی رو آورده و به امید آن است که در میان این همه انان جانی با خوی حیوانی، گرگ(یعنی همان هم سلولی اش) از او محافظت کند.

 در ادامه شاهد زنی مرموز و آلوده به نظام سرمایه داری خواهیم بود که همه چیز را در غالب صرفا اسکناس می بیند و تمام اجزای زندگیش تضاد است. زنی که خود اسیر تلویزیون(جعبه جادو) است اما همزمان خودش آن را به باد انتقاد هم می گیرد. وی که فاحشه ای آمریکایی است تنها در پی آرامش از دست داده ی خود است، همان چیزی که می توان در تمامی انسان های عصر جدید دید.

 بهتر است در وصف جزیره ابدی اینگونه گفت که در ابتدا به دنبال نمایشنامه ای بودیم که داستان آن در زندان بگذرد و در این حین نمایشنامه جزیره، اثر اثول فوگارد نمایشنامه نویس اهل آفریقای جنوبی را یافتیم که توسط استاد محمد حفاظی ترجمه شده است.

 به زبان ساده باید گفت جزیره داستان دو زندانی آزادی خواه است که در دوران آپارتایت آفریقای جنوبی می گذرد. اما پس از مدتی که از تمرینات گذشت احساس کردیم که فضا خیلی مردانه و یکنواختی مواجه شده ایم و با راهنمایی فرهاد مهرخیرانی، تصمیم بر این شد تا یک زن نیز در این نمایش حضور داشته باشد و از فضای سرد و تاریک زندان سری به جهان بیرون هم بزنیم. و فرزانه زینتی با انرژی و انگیزه بالایی به گروه اضافه شد. در نتیجه آن متن با نگاه تازه ای که پیدا کردیم دچار تغیرات فراوانی شد که آقای مهرخیرانی شروع به نوشتن متن تازه ای کرد و نتیجه این تغییر به آفرینش "جزیره ابدی" منجر شد.

در بازبینی اثر توسط بازبینان محترم مرکز هنرهای به ما اعلام شد که این متن فاصله بسیاری با متن جزیره دارد هم از منظر ساختاری و هم از نظر تم و درون مایه اثر و این نوشته خودتان است.

جزیره ابدی شیوه ای روایی دارد که در بستری رئال به نمایش درآمده است.در تمرینات این نمایش از شیوه بداهه پردازی با استفاده از تمرینات و تکنیک های سنفرد ماینرز استفاده شد و تمام کوشش بر آن بود که عکس العمل های فیزیکی، حس و دیالوگ ها در لحظه باشند و یک زندگی واقعی را بر صحنه تئاتر به نمایش درآوریم.

در بهره گیری از آکسسوار سعی بر آن شده که در نمایش سفر اشیاء را داشته باشیم و استفاده های مختلفی از وسایل صحنه صورت گیرد و به آنها کاراکتر بدهیم. طراحی صحنه جزیره ابدی با توجه به محدودیت مکانی مان با محدودیت هایی روبرو بود که تمام تلاش صورت گرفت تا بیشترین بهره مندی حاصل شود.و با زحمات حافظ معینی طراح صحنه و گرافیک تا حدود زیادی این امر میسر شد.

درانتخاب موسیقی کار نیز از فیلم های ژانر نوآر و درام- جنایی استفاده شده است. برای طراحی دکور و لباس به فیلم های رئال زندان محور آمریکایی رجوع کردیم. آنچه بسیار مورد توجه مان قرار گرفت باور پذیری بود. ما باید فضایی که تا به حال ندیده ایم و خیلی برای من ایرانی بیگانه است را به نمایش در می آوردیم و که این توجه باعث شد تمام تلاش ما معطوف به باور پذیری و هم زبانی بیننده با اثر شود.

در انتها باید تشکری از استاد محمد حفاظی داشت که نمایشنامه جزیره، ایده ای برای پیدایش نمایشنامه جزیره ابدی ما بود