میون هرزه علف‌ها یه درخت ســربلندم

که به بوسه علف‌ها رو تنم دل نمی‌بندم

می‌پیچن دور تن تو می‌کشن شیره جـونت

می‌کشن به رسم عادت دل سبزو مهربونت

تا فقط از تو بمونه تن خشک و زخمی وزرد

آخر مهمون نوازی سفــره خالی دل پــر درد

قانون جنگـل همیـــنــه ای نهـال سبــز و تازه

هرکی بیشترمهربونه توی این جنگل می‌بازه

اینو می‌گم صاف وساده تا بدونی تا نسوزی

تا نبینی با دوچشمات مرگ تلخو تیره روزی

آخه من اینجا یه عمــره با دو چشمـونم می‌بینم

توی هر ثانیه صد بار به عزای عشق می‌شینم

تن من زخمیه اما هنوزم سبزمو زنــدم

ولی این زندگی تلخه با کدوم بهار بخندم

قانون جنگل همینه سر این قصه درازه

بگذر ازاین بوسه مرگ ای نهال سبزو تازه