شعری از «تئودور اِستورم» مترجم «آذرنعيميان» چاپ ایمیل تاریخ انتشار: 26 دی 1392 لبخند شیرین درچهرهات مُرد و لبهای من چونان تب آلود لرزیدند و خاموش ماندند ما به یکدیگر درود نگفتیم تنها بهم نگریستیم و از کنار هم گذشتیم < قبلی بعدی > نوشتن دیدگاه نام (اجباری) آدرس پست الکترونیکی (اجباری است اما نمایش داده نمیشود) آدرس سایت تصویر امنیتی جدید ارسال لغو