تنها نوشیدن

کوزه‌ی شرابم را بینِ گل‌ها می‌برم

تا بدونِ دوستانْ تنها بنوشم

پیاله‌ام را بلند می‌کنم تا ماه اغوا شود

که سایه‌ام به ما می‌پیوندد

اما ماه نمی‌نوشد و

سایه آرام هم‌راهی می‌کند

با ماه و سایه تا پایانِ بهار

شادمانه سِیر-و-سلوک می‌کنم

آواز که می‌خوانم ماه می‌رقصد

به رقص که می‌آیم سایه هم می‌رقصد

در خوشی‌های زندگی شریکیم به وقتِ هشیاری

و در مستی هریک به راهِ خویش می‌رویم

هرچند آواره، دوستانی وفاداریم

در راهِ شیری دوباره دیدار می‌کنیم

Li Po/701-762