تم شعر: این شعر درباره ی دوستی بین گونه های بشر و کنار گذاشتن تبعیض نژادی صحبت می کند.
شاعر در جست و جوی مکانی است که در آن جا دیگر این گونه تفاوت ها بین انسان ها اعمال نمی شوند. در این شعر به زیبایی و با احساس، ضمن استفاده از واژه هایی بسیار ساده، مخاطب به کنار گذاشتن عقیده ی ارزش گذاری انسان ها، صرفا بر اساس رنگ پوست و لهجه و نژاد شان دعوت شده است.
متن شعر :
در آن جا که رنگین کمان به انتها می رسد
مکانی خواهد بود، ای برادر،
که مردم دنیا می توانند هر آهنگی را در آن سر دهند،
و ما در آن جا نغمه ای خواهیم خواند،ای برادر،
من و تو؛ گرچه تو سفیدی و من نیستم.
ترانه ی غمگینی خواهد شد، برادر،
چون ما لحن این ترانه را نمی دانیم،
و فهمیدن لحن چنین ترانه ای دشوار است.
ولی ما می توانیم آن را بیاموزیم، برادر، تو و من.
لحنی به اسم لحن سیاه نخواهد بود،
و لحنی به اسم لحن سفید.
هر چه هست، فقط و فقط موسیقی خواهد بود، برادر،
و این آهنگی است که ما سر خواهیم داد،
در آن جا که رنگین کمان تمام می شود.