1

خواب های ات
پُر از پرنده هایی
که
قفس ندیده اند

قفس هایی
که
پرنده ندیده اند

از ما گذشت

بیداری ات
پُر از هرکسی
با تو پرواز کرد

 2

ببخشید
به ساعت شما
که به دست تان بند است
وقت من
چند است ؟!
باور کنید
بی کلید
باز شده است در و
در رفته اند
از روی مچ ام
ساعت و دقیقه و ثانیه
می چرخند
دور این خانه
که انگار غریبه ام در آن
درست همین الان
دخترِ کوچکی
با موهای بسته
دم خرگوشی
داخل آمد و رد شد
از پیش چشم ام
که گرفته شما را
از همان اول
نه اینقدر با کلاس مزه نمی دهد
کمی خودمانی تر
هوا اینقدر گرم است
که دکمه های پیرهنت را بسته ای ؟
اینجا
برف دارد می آید
از آن طرف
دختری با کیف چرمی کوچکی
و پوتین های بلندِ قهوه ای
رد شد
نه مثل اینکه نمی بینی
حتی من را هم
باید از راه خوابی که آمده ام
در اتاق ات
به خانه بر گردم.

   3

 تو یادت نیست
اما خوب در خاطر من مانده
تکان های گهواره ات
به دست موشک ها
مادر
از صف نفت
تا شیر
کشیده میشد
پدر
روی خاک
تا زخم و استخوان

بهار پشت بهار می رفت و
خانه
خالی تر

پسران
پشت شمشاد های پارک
دود می شدند
دختران
کوچ می کردند
به سرزمین الله سبز مسجد کوچه
دلار می شدند

همه چیز را به هم می چسباندیم
تا پازل به هم ریخته ی روی دیوار
کامل شود
از دیروزِ شکسته بگیر
تا امروزِ شکسته تر

اصلا
حواس هیچ کس نبود
که تو دیگر خواب نیستی و
ایستاده ای
میان گود

حواس هیچ کس نبود
تو
فردایی
حق پروانگی داری

تو یادت نیست
من هم از یادم می رود روزی
هوای این خاک
پر از سم فراموشی ست

4

چه خوب که آمدی
وگرنه بهار
با همان قیافه ی تکراری
هی می آمد و می رفت !
نه درخت پشت پنجره
لبخندهای صورتی می زد
نه این گنجشک های کوچک
هر صبح
در ایوان
بر تکه های نور و نان نوک
باد هم با چنین اشتیاقی در خانه نمی پیچد
که بخواهد روی کاغذ های ام دست بکشد
من می ماندم و آینه
که مدام
چشم در چشم هم می شدیم
و سکوتی که نگاهم را
بیرون می کشید
در پیچ های کوچه گم
آنقدر آرام آمده ای که صدای قدم های ات
نه گنجشک ها را پرانده
نه خواب من !
تا بیداری ام بمان