1

 

صدایی

 که دیشب لابلای کابوس‌هایم

 می‌پیچید

 فاصله­‌ها را با انگشت‌­هایش

 کنار می­زد

 درست مثل تماس لب­‌هایت که بوسه­‌های آتشین

 یک عمر عشق را آموختم

 کنار کمد زمانه

 لباس­‌های انبوه‌­ام را در می‌آری

 و زبانی که می­‌اندیشم

 دور می­‌زنی

 که تنت با صدای تپیدن نفس­‌هایم

 با باد زلف پریشانم

 و گاز دندان­‌های سپیدم

 میان سینه‌ات می­‌شنوم

 و خیالم راحت می­‌شود که

 که واژه‌های "آزادی" در میانی لحاف

 عشق‌مان!

... سفر می­‌کند

 

2

 

زمستان که گذشت

هیزم خانه‌­ام را به تو هدیه کردم

حالم را

برهم زدم

سردم بود

همچو خستگی­‌هایت که

هر روز داد می‌­زنی "خرگوشم"

حالا که

یک لحظه‌­ی انتظارست

دارم

برای دیدارت

برای بوی عطر آغوشت

نگاهی معصومانه‌ات

و دستان مهربانت

در  خوابی افسانه­‌های مجنونم نشسته‌ام

در بهاری­ که رفت

و

تو مرا نادیده فراموش کردی

 

3

 

 زمین

به آغوشم کشید

دست­هایی که،گلویم را با گرمی بغض­‌اش

فشرد

و همین چند لحظه پیش

برایم نوشت

عزیزترینم

عاشقانه‌هایم محتاج دستان توست

 

 4

 

خانه‌­ام آباد شد

 تنهایی­‌ام را باد پائیز از ناخن پنجره

 دور می­‌زند

 و افتاب روی چشمانم "چشمک" می‌­زند

 همه غم­‌هایم را

 با لالایی سحرگاه روی خیابان

 مه آلود

 عقب گذاشتم

 تو بیا

"خرگوش انقلابی‌ام"

 که سخته وقتی

 با واژه‌ها تو را بیان کنم

 و چشمان پر غرورت را آبی ببینم

 روی آینه ی زمانه

 حالا با چه زبانی "پوزش" بخواهم که

 اندیشه‌ی مغرورت

 در ترانه مرگ‌­اش

 آینده­‌ی آزادی می­‌خواهد