با درد هایم تازه تر از عشق ، با غصه هایم هر زمان شادم

                                درمان نمی خواهد دلم دیگر، هر وقت من ، یاد تو افتادم

آبی شدم همرنگ دریاها ، در ساحل خاموش رویایت

                                            پیدا شدم در موج ها هرچند ،گم گشته ام در شوق فریادم

در گیر وبند آرزوها بود ذهن عجول و ساده ام هرچند

                                            پاسخ نمی خواهد دگر اکنون ، از هرچه قید  و بند آزادم

در تیک تاکِ فرصت دیروز ، تصویرفرداها نمایان بود

                                            ول پرسه های بادبادک وار ، با هر بهانه داده  بر بادم

عشق و غرور و آرزوهایم ، یکعمر در چنگ زمان رقصید

                                            از نردبان عاشقی هر بار، بالا که رفتم ، زووود افتادم !