سلام
من هم با بعضی از دوستان هم عقیده ام که می شد این داستان را به گونه ای دیگر نوشت که داستانک بشود! زبان و فضا سازی و توصیف ها از جنس داستان کوتاه است که در این قالب بیرون می زند.
مثلا وقتی اسم داستان هست پیرمرد کبریت فروش دیگر این قسمت اضافی است:
"""پيرمرد هر روزسر چهارراه مي ايستاد و"""
وقتی قیمت کبریت را می گوید کلمه ی """فروخت""" در عبارت بعد اضافی است.
و از این دست کلمات که با خساست بسیار زیاد می توان آن را ویرایش کرد و تبدیل کرد به یک اثر بسیار خوب.
قابلیت داستانک خیلی خوب را دارد
اما در حال حاضر فقط موضوع است که دلچسب است و ساختار چنگی به دل نمی زند.
اسم البته فوق العاده است.
و نمی توانم کتمان کنم که به شخصه لذت بردم.
شاد باشی.

با سلام
ممنون از داستان
جناب رضایی! دوست عزیز
من بعد از خواندن این داستان فوراً با خود گفتم خب بعدش چه؟
یعنی داستان چه می خواهد بگوید. چه معضل یا چه چالش و یا چه مسئله ای را مطرح می کنید؟ در واقع گره کار کجاست و کجا باز می شود؟ وقتی گره می افتد چه مسئله ای برای جهان هستی ایجاد می شود و وقتی باز می شود، چه تاثیری بر جهان پیرامون می گذارد؟
من وقتی یک داستان مینویسم باید بدانم چه چیزی دستمایه ی داستانم قرار می دهم. از کلاسیک ترین ها گرفته یا مدرن ترینها و جلوتر تا پست مدرنها.
من در این داستان دغدغه ندیدم. یعنی نفهمیدم مهدی رضایی از چه مسئله ای به هیجان آمده و موضوع را در داستان گنجانده.
به نظر من مهم ترین مسئله ی این داستان عمق نداشتن معنای داستان است.
همین. مرسی

سلام
به نظرم چند نکته ی جالب داشت.یکی اسم داستان که انگار می خواهد ما را یاد دخترک کبریت فروش بیاندازد و دوم بازی کلمات.اما در کل زیاد دلچسب نبود
موفق تر باشید

بازي با كلمات نبود كه برشي از واقعيت هاي زندگي است به ويژه درباره ي ما پيرمردان كه دچار فراموشي مي شويم!

سلام:
بازی با کلمات جالب بود.ممنون جناب نویسنده