اولین خروس می‌خواند.

     مادربزرگ، پشت در اتاق حجله خُر و پُف می‌كند. كودكان در سرسرای تزیین‎شده مي‎دوند. دو دختر اتاق‌ها را جارو می‎كنند. روسری سفید بر سر دارند. بوی نم و خاك از جاروهای خیس خورده بیرون می‎زند. دخترها گاه سرك مي‎كشند و به درِ اتاق حجله خیره‎ می‎شوند. پچ‎پچِ دخترها لای روسر‎ی‌هاشان گم می‎شود. جز صدای خنده‎هایی كودكانه و صدای دورِ تبرهایی كه منظم و آهنگین بر درخت آزاد می‎خورند، صدایی نیست.

اذان ظهر را، دومین خروس از ایوان خانهء كاهگلی اعلام می‌كند. كنار باغچه‎، یك زن پای دامن گُلدارش را زیر بغل زده، مرغی را سر می‌برد. آفتابِ دم‎كرده، روی خاكِ سرخِ میدان دهكده افتاده. وسط میدان، سه مرد مشغول هرس یك درخت سیبِ كهنسالَند. یكی‎شان از كار دست مي‎كشد و به داسش تكيه می‎دهد. دخترها كه حالا روسری‌های سیاه بر سر كرده‎اند، دیگ به سر، وارد میدان می‎شوند. برجستگي‌های محوشان، آرام تكان می‎خورند. مادربزرگ به‌همراه دو پيرزن دیگر، آخرین دستمال‌های سفید و سرخ را به سر‌شاخه‌های باقیمانده‎ گره مي‌زنند. دخترها روی جوانه‎های هرس شده، سفره پهن می‎كنند.

میدان خالی‌ست. صدای پارس سگی می‎آید. سه مرد به كمك هم، طنابی را به شاخه‎ء درخت محكم می‎كنند. باد، لابه‎لای برگ‌های درخت سیب می‌پیچد. دستمال‌ها در سكوت می‎رقصند. همهمه‎ای نزدیك می‎شود. سایه‎ء كلاغ‌هایی كه همان دور و بر راه می‎روند، كشيده‎تر شده‎. زن‌ها تابوتِ خالی را می‌آورند. مردهای دهكده دور درخت حلقه می‎زنند، پيرها، قبای سفید به تن دارند، جوان‌ها یك‌سَر سُرخند. صدایی نمی‌آید. نوعروس روی شانه‎ء داماد افتاده. دست‌هایش در هوا تاب می‎خورند.

تابوت روی زمین می‌افتد. زن‌ها پشت سر مردها می‎ایستند. مادربزرگ زیر لب ورد می‎خواند. پاهای نوعروس روی زمین كشیده‎ مي‎شوند. حلقه‌ء طناب به دور سرِ نوعروس محكم می‌شود. داماد، سواره، از آن‌سوی درختِ سیب به اسب نهیب می‌زند. شیهه‌ء اسب در محوطه می‌پیچد و حلقه‎ء طناب محكم ‎مي‎شود. دخترها روی برمی‎گردانند، زن‌ها پچ‎پچ مي‎كنند. مرد‎ها به تکان‌تکان ِ پاهای لُختِ نوعروس نگاه می‎كنند. مادربزرگ، خون دلمه شده‌ء تمام مرغ‌های شب عروسی را روی دامن نوعروس می‌پاشد.

پیش نماز ، اذان شب را اعلام می‌كند.