روزگاری در یک کارگاه موشی زندگی می کرد که خیلی به خودش می بالید و خود را مخترع می دانست. او هر بار وسیله ای می ساخت امّا خوب از آب در نمی آمد. بطوری که حتی یکبار اتومبیلی درست کرد که با پنیر کار می کرد ولی چون مصرف پنیرش زیاد بود ، قبولش نکردند.

موش مخترع این دفعه دستگاه جدیدی بنام پنیرپز به ابعاد بسیار کوچک ساخته بود تا در لانه موش ها جا بگیرد. او که در ساخت این دستگاه تمامی هوش و ابتکارش را بکار گرفته بود، یکروز آن را برای آزمایش و به اصطلاح تست کردن به اداره ثبت اختراعات "تیزموشان" برد.

مسئول اداره برای اینکه از درستی کارکرد دستگاه مطمئن شود، ابتدا سیم را به برق زد و سپس کلید آن را روشن کرد که ناگهان صداهای بوب ... بام ... بیم ... ترق ... تروق .. شترق از آن برخاست تا جائیکه به ساختمان اداره صدمات جدی وارد آمد ولی خوشبختانه باعث مرگ هیجیک از "موش مندان" اداره نشد. آنها بلافاصله موش مخترع به ظاهر دانشمند را با چند ارُدنگی محترمانه از آنجا به بیرون پرت کردند.

ماجرا در روزنامه ها با آب و تاب چاپ شد و بسیاری از مردم از آن مطلع شدند تا اینکه یکماه بعد وقتی آب ها از آسیاب افتاد و جای مشت و لگدهایی که از "موش مندان" ادارۀ ثبت اختراعات "تیزموشان" خورده بود، کمی بهتر شد، یکروز نامه ای به دستش رسید و بدینوسیله از او برای همکاری در ساخت بمب های پنیری توسط "فرماندهی نظامی موش ها" دعوت به همکاری شده بود و او بلافاصله پذیرفت.