یوسفعلی میرشکاک در اظهاراتی از شعر خانم‌ها و ممیزی در شعر و داستان گفت.

این شاعر و منتقد در حاشیه‌ نهمین جشنواره سراسری شعر و داستان جوان (ایلام؛ مهد پایداری) در گفت‌وگو با ایسنا در ایلام، عنوان کرد: در دهه‌های آینده ما با انفجار و ازدحام شعر خانم‌ها مواجه می‌شویم؛ به گونه‌ای که در به روی آقایان بسته می‌شود؛ البته به شرط آن‌که کلاه سرشان نرود. البته این اتفاق در دهه‌ی آینده به شرطی رخ می‌دهد که خانم‌ها شعر را در حاشیه زندگی قرار ندهند و زندگی را در حاشیه شعر برنامه‌ریزی کنند. خانم‌ها پیش از ازدواج فواره‌وار در شعر اوج می‌گیرند و متأسفانه پس از ازدواج، آشیانه‌سازی‌شان بر شاعری‌شان غلبه می‌کند؛ یعنی مادر می‌آید و شاعره می‌رود، همسر می‌آید و شاعره می‌رود، آشپز می‌آید و شاعره می‌رود، که نباید این‌گونه باشد.

او از خانم‌های شاعر خواست در صورت امکان با کسی ازدواج کنند که از همان ابتدا بپذیرد 90 درصد مسؤولیت خانواده از جمله امور منزل را به عهده بگیرد و در ادامه افزود: اگر قرار باشد شاعره‌ای رشد کند و مطرح شود و پس از ازدواج مشغول پختن قورمه‌سبزی شود، به زیان فرهنگ ماست.

میرشکاک نسل جدید شاعران را بسیار مستعد ارزیابی کرد و گفت: در این نسل، شاعرانی هستند که من نسبت به نسل گذشته شاعران، خیلی به آینده‌ی آن‌ها امیدوارم؛ چون نسل قبل در نظام اداری و روزآمد نان خوردن گرفتار شدند و نتوانستند رشد کنند. ولی شاعران همچون محمود حبیبی کسبی، ضیاءالدین شفیعی، جلیل صفربیگی، بیژن ارژن و قربان ولیئی شاعران خوبی هستند و نسل جدیدتر از این‌ها نیز که من داوری آثار آن‌ها را به عهده داشتم، بااستعدادند و کافی است چند جلسه هندسه کلام به آن‌ها آموزش داده شود تا به شدت رشد کنند.

این شاعر و منتقد ادبی مشکلات شعر نسل جدید را بسیار جزیی دانست و خاطرنشان کرد: مشکلات شعر نسل جدید مثل تراز در موزاییک‌سازی است که باید به تراز زبانی دست پیدا کنند و در این صورت، همه‌ ما را جا خواهند گذاشت.

او سپس در خصوص تأثیر برگزاری جشنواره شعر و داستان جوان بر شاعران جوان، اظهار کرد: اگر صرفا به برگزاری جشنواره اکتفا شود و عقبه نداشته باشد و تعلیم در کارگاه‌های هفتگی نباشد، نمی‌توان امیدی به رشد جوانان بست اما اگر استان‌ها کارگاه‌های هفتگی شعر و داستان و جلسات منظم نقد برگزار کنند، تا پنج سال آینده استان‌هایی نظیر ایلام می‌توانند از پایتخت جلو بزنند؛ چون استعدادهای زیادی در استان‌ها وجود دارد؛ ولی متأسفانه ارشاد اسلامی، حوزه هنری و دیگر دستگاه‌های فرهنگی همه‌ انرژی‌شان را یک‌جا خرج این‌گونه جشنواره‌ها می‌کنند حال آن‌که اگر این انرژی تقسیم شود و دوستان اهل نقد و نظر به صورت هفتگی در استان‌ها حضور یابند و آموزش دهند، استعدادها به خوبی پرورش می‌یابند.

یوسفعلی میرشکاک ادامه داد: شعر و همه هنرها در ذات خود لطف خداوندی است و تعلیم شعر در همه‌ی سرزمین‌ها از گذشته وجود داشته است. ما اجازه می‌دهیم شاعر خود به خود رشد کند، اگر ثمر داد، حفظش می‌کنیم و اگر ثمر نداد، رهایش می کنیم؛ اما باید بدانیم هیچ درخت بی‌ثمری نیست که با پیوند شاخه درخت دیگر بارور نشود و ثمر ندهد.

 او اضافه کرد: شرط دیگر رشد جوانان این است که باید بدانیم شعر ممیزی نمی‌شناسد، شاعر می‌تواند در 70 لایه حرفش را پنهان کند اما داستان‌نویس متأسفانه ناگزیر است با ممیزی سر و کار داشته باشد. به نظر من، کل نظام باید بنشیند و فکری برای ممیزی بکند.

 این شاعر در پایان با اشاره به سرنوشت آخرین رمانش گفت: جلد اول رمانم در استان فارس گم شد و در سفر دیگر یک کتاب شعر آماده‌ چاپ هم در همین استان گم شد.

link