مجموعه داستان رویای عشق، اولین اثر حمید نیسی در سال ۱۴۰۱ وارد بازار نشر شد. زمان خواندن این مجموعه داستان، قطعاً متوجه قرار گرفتن نویسنده در مکتب تجربه‌گرایی خواهیم شد؛ اما بسیاری بر این باور هستند که نویسنده هم از کمتر تجربه‌گرایی و هم از مکتب استدلال‌گرایی بهره می‌برد و نمی‌توان دو مکتب را از نوشته نویسندگان تمیز داد،
البته که درست است اما زمانی که بحث مکتب مطرح می‌شود، بیشترین مختصات جست و جو می‌شود و براساس کمیّت‌مختصاتی، متغیری متعلق به آن می‌شود. ما می‌توانیم حمید نیسی را نویسنده تجربه‌گرا بدانیم که ناخودآگاه او، برای پرورش ایده‌های زیست‌شده خام، استدلال‌گرایی را درنظر می‌گیرد و آن را به کار می‌بندد و ایده‌های از خامی درمی‌آورد؛ هرچند شاید آن استدلال هم برگرفته از تجربیات و زیست یا خوانده‌های نویسنده باشد البته ذهن قصه‌ساز نویسنده را هم نباید نادیده گرفت چون هر تجربه‌ای نمی‌تواند قصه‌ای را بسازد که مختصات داستان را هم دارا باشد.
داستان‌های این مجموعه، با اینکه هویتی متمایز دارند اما انگار اپیزودهایی هستند که متصل به یکدیگر هستند و یک انجسام نگرشی را همراه خود می‌آورد؛ در بین نویسندگان، انجسام نگرش بسیار نکته مهمیست که هویت‌ساز نویسنده است و به تاریخ ادبیات هم نگاه کنیم، نویسندگانی که منشی فکری منسجمی را دنبال می‌کنند و اصطلاحاً نقش بازی نمی‌کنند و خود حقیقی‌شان را نشان می‌دهند، قابل اعتمادتر و قابل احترام‌تر هستند؛ زیرا بسیار داستان‌نویسانی که ذهن مکانیکی دارند و فقط مصرف کننده هستند و حتی چند دقیقه اندیشه هم در برنامه روزانه‌شان نیست و برخی متأثر از اندیشه‌های غربی و اساتیدشان هستند اما حمید نیسی، نگرش مختص دارد و این نگرش مانند گَردی است که در تمام داستان‌های این مجوعه، پاشیده شده است.
داستان‌های این کتاب، رئال اجتماعی هستند و شخصیت‌هایی که وارد داستان می‌شوند، خیالی یا دست‌نیافتنی نیستند، از دل جامعه انتخاب شده‌اند که به درونمایه داستان کمک قابل توجه‌ای می‌کنند و نکته مهم‌تر، به مخاطب اجازه می‌دهد وارد داستان شود و احساس کند این صحنه‌ها و درگیری‌ها را قبل هم دیده و چرا به آن توجه نکرده است، درگیری بین شخصیت‌ها که اکثر گره‌ها و کشش‌های داستان‌های این مجموعه، با همین درگیری پیش می‌رود؛ نویسنده دنبال پیام نیست؛ تلنگر و تفکرمحوری برای او اصلی‌ترین هدف است تا موضوعاتی که درونمایه‌های آن‌ها را هر روز می‌بینیم و به آن توجه نمی‌کنیم، ببینیم و درموردشان اندیشه کنیم و به این علت است که حمید نیسی، پافشاری روی پیچیده‌نویسی ندارد و موضوع مهم‌تر، ساده‌نویسی برای درک بهتر درونمایه است. مقصد دارد تلنگر را ستقیم به قلب خواننده بفرستد تا درگیر زبان و نثر داستان نشود؛ تلنگری که سیاهی جامعه را هدف می‌گیرد و دغدغه جدی نویسنده که اصلی‌ترین بخش داستان‌نویسی است برای مخاطب محسوس خواهد شد.
دغدغه‌مندی، اولین قدم برای نوشتن است؛ چه بسیار نویسندگان که درگیر فرم هستند و اهمیت چندانی برای برای محتوا که هویت‌ساز داستان و نویسنده است قائل نیستند اما نویسنده کتاب رویای عشق؛ خالی از دغدغه نیست و تلاش می‌کند این دغدغه با داستان، نه با تحمیل، به مخاطب نشان دهد.
نیاز به تأکید است که گفته شود، مجموعه داستان رؤیای عشق، اولین اثر حمید نیسی است و همه ما می‌دانیم بلوغ هر نویسنده‌ای در کتاب‌های بعدی او مشهودتر است که به‌حتم این اتفاق برای نویسندۀ این مجموعه داستان هم خواهد افتاد.■
کمک نیاز دارید؟ 
چت از طریق واتساپ