مريم اسحاقي

کتاب پری فراموشی، روایت زندگی درونی یک زن است. زنی که فراموشی هایش را به یاد آورد. دیروز و امروزش را در هم آمیخت و خواب هایش را نیز… و همه پوشه ای شد برای من خواننده که مسحورش شوم و با قلمش بدوم در واقعیت های پیرِ زندگی راوی. جنبه های روان شناختی کتاب، قدرت تخیل خوب نویسنده و پردازش خوب به اندک شخصیت های کتاب، قابل تقدیر است. نویسنده از پرداخت به شخصیت های مختلف، پرهیز کرده و کتاب به هیچ وجه جنبه ی نقالی وریتم خسته کننده توصیفی ندارد.

کتاب در دو بخش نوشته شده است:

بخش اول گذری بر گذشته است و آن چنان که نویسنده می خواهد :« رویاهای خود را بندی کاغذ و قلم کرده تا ابهتشان کم شود و ترسشان دل را نلرزاند. »، کوچه های دیروزش را همه را در بند کشیده و روان و سیال، خواننده را میهمان دیروزش می کند.

جملات کتاب گاه بسیار زیبا و جذاب است:

« همه ما نصف عمرمان را زندگی می کنیم، نصف دیگرش را می خوابیم. همان موقع هم که بیداریم، حواسمان هیچ جا نیست. نمی فهمیم روزهایمان چطوری می گذرند. تو داری با خودت چکار می کنی؟ می خواهی لحظه لحظه ی عمرت را زندگی کنی؟ شب ها بخوابی و روزها خوابِ خواب دیدن … با خودت مهربان تر باش.»

بخش دوم کتاب راوی از زندگی درونی اندکی خارج می شود و همه ی به یاد آورده هایش را در کاغذهای سفید جا می گذارد و در تلاش است بی خاطره شاید، نفسی تازه کند و دوباره زندگی آغاز شود. گاه همراهی همسرش، شاید تفاوت بارزی است در این کتاب، که تقصیرها را همه به گردن جنس مخالف نینداخته است! در این بخش نیز راوی هنوز در بند زندگی درونی است، اما در تلاش برای ارتباط تنگانگ با اجتماع است.

کتاب را که بخوانی، غبطه می خوری بر این همه رها شدن نویسنده.

رها که بشوی، می نویسی…… و وقتی بنویسی، رهای رها می شوی و واژه ها پرنده های بندیِ تو می شوند و فرشته احمدی نویسنده ای که با توانایی ستودنی تخیلش، رها شد. از فرشته احمدی، مجموعه ی داستان« سارای همه» منتشر شده است و رمان دومش «جنگل پنیر» نيز به تازگي به بازاركتاب عرضه شده است.

 نشر ققنوس