معرفی فیلم «پدر آن دیگری» کارگردان «یدالله صمدی»؛ «کیانا آرشید»/ اختصاصی چوک

چاپ ایمیل تاریخ انتشار: 21 دی 1394

معرفی فیلم «پدر آن دیگری» کارگردان «یدالله صمدی»؛ «کیانا آرشید»

نویسنده: یدالله صمدی، حسین مهکام/ بازیگران: حسین یاری، هنگامه قاضیانی، بنفشه صمدی، مریم سعادت، افشین نخعی، رامونا شاه، سعید کریمی، اکبر عبدی، جمشید مشایخی، ثریا قاسمی، فریده سپاه منصور، شمسی فضل الهی، محمد ابهری، مهدیار عزیزی، پارسا مشیری، سینا محمدی فر، آروند کریمی

خلاصه فیلم: شهاب تا 6 سالگی توانایی تکلم را پیدا نکرده است. او فقط می‌تواند با مادرش ارتباط خوبی برقرار کند. اطرافیان او را کُند ذهن خوانده و تمسخر می‌کنند. شهاب این تمسخرها را با آسیب رساندن به اطرافیان جبران می‌کند. شهاب به مشکل اصلی اختلافات خانواده‌اش تبدیل شده است و مادرش در پی آن است که به نحوی این مشکل را مرتفع نماید

معرفی فیلم: فیلم پدر آن دیگری فیلمی اقتباسی است از رمانی با همین نام. این فیلم در ژانر روانشناسی کودک است که به مسائل کودک می‌پردازد؛ اما به خاطر نبود المان‌های کودکانه، بیشتر به درد مخاطب بزرگسال می‌خورد تا مخاطب کودک. فیلم از دیدگاه یک کودک آغاز می‌شود. کودکی که به خاطر توجه پدرش به آرش- برادر بزرگ‌تر شخصیت اول داستان- از او غافل می‌شود و باعث می‌شود شهاب- شخصیت اصلی داستان- با همه به ویژه پدرش لجبازی کند. همه‌ی فامیل به خاطر حرف نزدن شهاب، او را خنگ خطاب می‌کنند و این باعث لجبازی بیشتر کودک می‌شود. پسر عمویش حتی گاهی او را اذیت می‌کند و همه‌یخرابکاری‌هایش را اگر شهاب دم دستش باشد، گردن او می‌اندازد. این فیلم تلاش می‌کند نشان بدهد چگونه بزرگ‌ترهامی‌توانند باعثناهنجاری‌های کودکان شوند، بزرگ‌ترهایی با ظاهری آراسته و فکری به ظاهر امروزی. اما چیزی که در فیلم مطرح است این است که تلاش می‌کند همزمان با این مسئله برای گسترش داستان، مسائل اجتماعی روز را هم مطرح کند و بچه‌های عموی شهاب را نشان می‌دهد که با سختگیری‌هایبی‌مورد پدر و مادرشان چگونه به بیراهه می‌روند. جایی شهاب مانند یک قهرمان بزرگسال عمل می‌کند و زندگی دختر عمویش را نجات می‌دهد. با وجود ویژگیهای خوب فیلم، اما این فیلم ایراداتی هم دارد. برخی رخدادها در فیلم رها می‌شوند. ماجرای دختر عموی شهاب و مرد مورد علاقه‌اش به هیچ سرانجامی نمی‌رسد و تنها در جایی هنگامی که مادر شهاب از خوبی‌های او می‌گوید، پیدا کردن دختر عمو را می‌شمارد در حالی که این کار خوب می‌توانست ما به ازای دیگری داشته باشد و کاری کودکانه تر شود تا باورپذیری و همذاد پنداری بیشتری با فیلم شود. در جاهایی از فیلم رسالت اصلی‌اش که در حقیقت اشتباه پدر خانواده در برخورد با فرزندانش است، دور می‌شود و این ماجرا را در خودش حل می‌کند. از ویژگیهای خوب فیلم نوع ارتباط مادربزرگ و شهاب است. مادربزرگ با وجودی که از شهرستان به تهران می‌آید، از کلیشه‌های یک زن کم سواد شهرستانی بیرون می‌آید و روانشناسانه به درمان شهاب کمک می‌کند که نشان می‌دهد بر روی این نوع رفتار پژوهش شده است و در قالب مادربزرگ به خوبی نشسته است. اما اگر بر بحران‌های کودک تاکیید بیشتری می‌شد و به جای تنه زدن به ماجرای دختر عموی شهاب، مسائل کودک گسترش می‌یافت و کنکاش بیشتری بر رفتار پدر می‌شد و بر رابطه‌ی این دو تاکیید بیشتری می‌شد، قطعاً فیلم عمق بیشتری می‌گرفت و به ماجراهای رها شده نمی‌رسید. در این فیلم بازی روان بازیگرانش چشمگیر است که به پیشبرد فیلم کمک بیشتری می‌کند. فضا و دکور فیلم به خوبی فضای آن را نشان می‌دهد.■