«یک رمان خوب تا مدت‌ها پس از آن که کنارش می‌گذاریم، به بخشی از زمینۀ زندگی ما تبدیل می‌شود. تجربه‌ای از باورپذیری است که مانند یوگا یا یک جشنواره دینی، موانع زمان و مکان را درهم می‌شکند و دامنه همدلی ما را می‌گستراند تا بتوانیم با زندگی‌ها و حرمان‌های دیگران همدلی کنیم. به ما شفقت می‌آموزد و توانایی حس بودن با دیگران.»