اگر نمی‌دانید که چرا "جین کرول اوتس" ستون ادبی عصر ماست پیداست که "سیاهاب" را نخوانده‌اید. این داستان مانند شعرِ جهان درون است. این کتاب افسانه‌ای مانند لجنزاری سیاه به وجودتان جاری می‌شود. رودخانه‌ای سرشار از جوهر که آغشته به روح است؛ سرریز می‌شود و مثل سیلی از صفحات کتاب به سراسر بدن‌تان، به ذهن و قلب‌تان می‌رسد و روح‌تان را با شعرهایی که غرق در لجنزاری سیاه به دنبال اکسیژن هستند؛ مماس می‌کند.
