از آنجا که شعر محصول تعامل تنش آمیز ذهنیت شاعر با جهان درون و بیرون خواهد بود که قرار است با خطاب به انسان‌ها سخن بگوید بنابراین باید زبانی را بکار برد که خوانشگر بتواند با نشانه‌هایی که در شعر بوجود آورده است ارتباط برقرار کندو از این راه به کشف انسجام و پیوند عناصر موجود در متن به ساختار یک شعر رسیده و از این راه به لذت وافری دست بیابد.
