در روزگاری زندگی می‌کنیم که نویسنده شدن و نوشتن به یک ابزار تجملی بدل شده و هرکس چهارخط بامعنی یا بی معنی نوشت، نام خودش را نویسنده می‌گذارد. در شبکه‌های مجازی، نو نویسندگانی ظهور کرده‌اند که مخاطبین بی شمار خودشان را دارند و اگر این نو نویسندگان اثری را واردِ صنعتِ نشر کنند با اقبال خوبی نیز مواجه می‌شوند که گاه از اثرِ شخصی که سال‌ها در این حرفه بوده، پرفروش‌تر است.
