نزدیک غروب بود و ریزدانه­ هایی سپید رنگ، آهسته و دورانی از آسمان سقوط می­کردند تا به زمین برسند. زمین گرم بود. گرم بود و دانه­ه ای برف بی طاقت از این حرارت زیاد، در دهانش ذوب می­شدند. دانه دانه می­بارید، دانه دانه نیست می­شد. دانه ­ها آنقدر مسّرانه بر روی زمین سقوط کردند تا زمین سرد شد و شانه­های درختان سنگین از این سپیدی یکدست.