کسی چه می‌داند

شاید ماه

بالنی‌ست پر از مردمی زیبا

که از شهری پُرشور به آسمان بلند شده

(و اگر من و تو سوارش شویم

اگر من و تو را به بالنشان ببرند

آن‌وقت با همه‌ی مردمِ زیبا بالاتر می‌رویم

بالاتر از خانه‌ها و مناره‌ها و ابرها:

پروازکنان دور می‌رویم

پروازکنان در شهری پُرشور که هنوز کسی ندیده

جایی که همیشه

                       بهار

                            است)

و همه عاشقند و گل‌ها خودشان را می‌چینند

e. e. Cummigs/ 1894-1962