10월의 편지 /  목필균

깊은 밤

별빛에 안테나를 대어놓고

편지를 씁니다.

지금, 바람결에 날아드는

풀벌레 소리가 들리느냐고

온종일 마음을 떠나지 못하는

까닭 모를 서글픔이 서성거리던

하루가 너무 길었다고

회색 도시를 맴돌며

스스로 묶인 발목을 어쩌지 못해

마른 바람 속에서 서 있는 것이

얼마나 고독한지 아느냐고

알아주지 않을 엄살 섞어가며

한 줄, 한 줄 편지를 씁니다.

보내는 사람도, 받을 사람도

누구라도 반가울 시월을 위해

내가 먼저 안부를 전합니다.

شعر «نامه ماه اکتبر» شاعر «موگ پیل کیون» مترجم «عارفه سادات منوچهری»

در اعماق شب

به نور ستاره ها می پیوندم

و نامه می نویسم

در این لحظه ، صدای حشره سوار بر باد را می شنوی؟

می خواهم بگویم آن روز ،

دردی بدون دلیل که تمام روز قلبم را رها نمی کرد

چقدر طولانی بود

همینطور که شهر خاکستری را پرسه می زنم

کاری برای پاهایی که با دستان خودم بسته ام نمی توانم انجام دهم

و زیر  باد خشکی ( مرده ای) که می وزد ایستاده ام

می دانی چقدر در این حال تنهایم؟

با این درد بیش از حد که درکش نمی کنم آمیخته می شوم.

و خط به خط  نامه می نویسم

و من زودتر رسیدن ماه اکتبری که

هم فرستنده ، هم گیرنده

و همینطور هر کس دیگری از آمدنش خوشحال می شود

را خوش آمد می گویم.