نگاه

درخت پر می کشد از هر پرنده

و ریشه ها اعترافات زمین را افشا افشا افشا

_زل آنقدر زدم به افق

چشمانم را درید آسمان

_جای ...... چشم بر صورت تو

کنده شده ریشه های درخت نیست؟

کرم ها حافظ کدام راز تو اند زیر ابروهات

راستی شما؟

_برای من هم سوال است

نه آنقدر انتظار بودم تا درخت توانستن

نه آنقدر حرکت تا انسان توانستن

کنارش زدم آرزوی رگ برگ ها در قلبش به تعبیر رسیده

و جناغش باور دارد به سبز شدن دنده دنده هاش

_یادم آمد یکی از ما

باید نقش دیگری را بازی می کرد در خواب

ببخش بیدار شدم یادم رفت رهایت کنم در خواب

_چیزی بین درخت و انسانم مرا در باغچه ی خون بخاطر بسپار و برو

نگذار درخت ها را تا کمر انسان

_نور به روشنی دروغ می تابید

واقعیت شاخ و برگ داده ی درخت را

تمام ‌شاخه ها یک دست بود سراسیمه های کمک می خواست

چشمم آن را گله ای سبز چید

خونِ درختان سبز بود من با خون پاشیِ جنگل عکس یادگاری گرفتم

درخت ها از هر پرنده پرمی کشند

آغار تلافی درخت هاست؟

دنده ها انتقام نردبان ها را از وزنم می گیرند

یکی از آن ها از رو نه

از توی سینه ام می رود بالا

دردِبان ها دردِبان ها

از دهانم اینکه بیرون می آید همهمه ی دنده ها نیست؟

_عمدا حنجره دار شدی حواست از سکوت ها پرت شود

مخاطب گرامی همین موقع که صدایم را می شنوی سکوت دارد از جیب هایت

سکوت دارد در کابینت های آشپزناله ات

سکوت دارد با تخت بی خوابت

ببخشید لطفا همین سطر بمانید دارد مثل اینکه کسی در نمی زند

باید بروم کیست دارد در نمی زند؟ را باز کنم

سکوت را باز...

عقب نشینی نور از فراخوانی که به سیاهی لشکر ها داد

عقب نشینی موجودی ناشناخته از فراخوان دست هام به سمت دستگیره

آنقدر امیدوارم به عقب نشینی که خیز بردارم جلوی شما

خورشید تمام صدایش را در سکوت منفجر کرد

این خیز برداشتن کلماتش نبود؟

_این شاخه های من اند وانمود می کنند در نور

به درخت بودن

از دل ریش ریش شده ام زیر زمین... نور کجاست؟

_هرجا که‌ تاریکی ست

مثلا همین خورشید یک تاریکی ست در لباس مبدل

یک روز کنار زدم لباسش را هفت رنگ روشن شد

_ چه تاریک است خورشید