شبیه درخت توت، حوالی میدان هنر

هر چقدر قد می کشیم

حاصل مان توت هایی

که می ریزد به فراموشی پیاده رو

زرد شده ام

در گلدانی که یادت برود، هست

در عکسهایی

که حتی اسمشان به خاطر نمی آید

مثل کتابهای مادر، شهر به شهر،

از سالهای جوانیش آورده بود

دغدغه هایمان را تن کلمات می کنیم

و هر شب سه سانس

عاشق می شوی

گریه میکنی

تیر می خوری

در تراکت های کمدی غم انگیزی

که در پیاده راهها پخش می شد

شبیه درخت توت، حوالی میدان هنر

هر چقدر قد می کشیم

حاصل مان توت هایی

که می ریزد به فراموشی پیاده رو