لیلای خوش الحان ما خوش چهری زیبای ما /

ای روی ماهت برده جان لولی وش دیبای ما

بشنو نوای ساز دل بیرون کنم از آب و گل /

پرواز کن بر ملک جان ای مرغ خوش سیمای ما

شب تا سحر میخوانمت من جان جان میدانمت /

دیدار رویت آرزو ای قبله ی رویای ما

زهری به کامم میرود کز دیده سویم میبرد /

خورشید گریان میشود تا لب گشاید جای ما

سازوصدای من تویی شور و نوای من تویی /

آواز سر کن مرده ام ای بانگ روح افزای ما

موجی،کنارت میشوم رودی،قرارت میشوم /

صیدم به دامت میشوم ای ساحل و دریای ما

تو ماه شبهای منی من چاه سوزان از تبم /

گاهی نگاهی ای صنم ای سایه ات سودای ما

آتش به عودم میزنی دُردم سبویم میزنی /

چون دود رقصان میشوم ای مستی والای ما

گبرم تو سبحان منی کفرم توایمان منی /

کورم مسیحای منی ای مریم ترسای ما

چون اشک لغزان میشوم جاری و خیزان میشوم /

افتاده درخاک رهت ای گنبد مینای ما

سین سلامم میشوی آرام جانم میشوی /

لامی که الا میشود مـ ـعبود بی همتای ما

از ابتدای آسمان در منتهای عمق جان /

اول زمان کامل کند نام تو را مأوای ما

نامت کلامم میشود ورد زبانم میشود /

ذکر و دعایم میشوی ای سُبحه ی بالای ما

اهلی و رامت میشوم عبد و غلامت میشوم /

تنها خدایم میشوی ای دلبر یکتای ما

//////////////

قربــــانی ایـــــن سکوت وهم انگیزم

معنــــای سقوط بـــرگ در پـــــــاییزم

اشکی که دخیل بسته بر هر مژه ات

ترســـم که بلرزم و ز چشمت ریــــزم

حاشــــا که منم مهر ســـــکوت باران

بشکن که بـــه روی چون گـــلت آویزم

از خاک شوم چو چشــم بر هم بندی

ور بـــــــاز کنــــی دوبــــــاره بـرمیخیزم

پــــر میکشم از فسانه تا حجله ی یاد

در خــــاطر عــــــاطرت خیـــــال انگیزم

چون بــــــاز کنی گره ز زلــــــــف زر تار

در هــــــــر شکنش هــــــزار دل میریزم

ور قـــــامت سیم ساق تو چهره کشید

چون عـــطر بـــــه گلبرگ تـو می آمیزم

صــــد لشـــکر واژه بر زبــــــانم جــــاری

در وصف کمــــــان ابرویــــت نـــــــاچیزم

می نـــــام تــــو بود در خمم می پیچید

خــــالی ز خود از هـــوای تو لبریـــــزم